ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 2 ธันวาคม 2560

เจ้าพนักงาน เลขานุการ รวมทั้งดูแลเอกสาร บันทึกข้อความ ติดต่อพนักงาน เป็นคนเดียวกัน คงจะคล้ายกับเจ้าของร้านอาหารที่เป็นคนไทย เช้ามาเปิดร้าน ดูดฝุ่น เช็ดถู อ่างล้างมือ ขัดส้วม ลบรอยเปรอะเปื้อนบนฝา เช็คกระดาษเช็ดมือ ส้อมช้อนบนโต๊ะ ดูแลสิ่งของแปะไว้ว่าร้านต้องการอะไร สารพัดงานในหน้าที่ เวลาร้านยุ่งช่วยเก็บโต๊ะ เซ็ทโต๊ะ รับเงินทอน โดยเฉพาะในครัว ถ้าคนขาดเรียกคนแทนยังไม่มา หรือหาตัวไม่พบ ก็ต้องเป็นลูกมือ คงมีบ้างรีบหน่อยซี้คะ ชักช้า อืดอาดแขกรอนาน อย่าได้มีความคิดเป็นเจ้าของร้านแล้วลอยไปลอยมา พนักงานคุ้นเคย รู้จักมาตั้งแต่ผมเป็นลูกค้า หันมาบอกผม ไม่ต้องห่วงเรื่องรถ รายการที่ต้องการดูแล ทางร้านทำดีที่สุด จะหาและแก้จุดที่รถเป็นอยู่ และซ่อมให้เสร็จก่อนเวลาอู่ปิดอย่างน้อยชั่วโมง รู้ว่าต้องนั่งรถเมล์มารับรถ ครับธุรกิจที่พบกับความสำเร็จต้องประกอบด้วยมากปัจจัย ปัจจัยต้นๆ ต้องเป็นอู่ที่เก่งและยิ่งราคายุติธรรม มากรายยอมลดทุนกำไร เพื่อดึงดูดคน ผมชอบสังเกต แม้แต่ปั๊มน้ำมัน Arco ราคาจะต่ำกว่าเกือบทุกยี่ห้อ แม้แต่ปั๊มยี่ห้อเดียวกัน ราคาแตกต่างขึ้นอยู่กับสถานที่ตั้ง อาจจะมาจากปัจจัยมีคู่แข่งเยอะ ราคาเช่าที่

ธุรกิจในโลก แม้แต่ประเภทเดียวกัน ที่ไม่ใช่ประเภท “แฟรนไชส์” คนจะแข่งขัน แม้แต่พัฒนาความซื่อสัตย์ ตรงต่อคำมั่นสัญญา ความจริงใจตกตะกอน ไม่ผันแปร เกิดผิดพลาดคำขอโทษไม่แก้ตัวออกจากใจ คุณความดีมากคนกลายเป็นชีวิตตกตะกอน เผอเรอผิดคำพูด ความรู้สึกเสียใจ

คำว่าตกตะกอน ย่อมเป็นอย่างเดียวกับจิตใต้สำนึก ศาสนาพุทธเรียกคำนี้ว่าภวังค์จิต ตะกอนหรือจิตใต้สำนึกจะสะอาด ไม่ขุ่น แต่ยังมีความพร้อมที่จะเริ่มงานที่จะตื่นตัว ใช้ตา หู จมูก สัมผัส กลายเป็นจิตสำนึก คนมีคุณความดีติดตัว ย่อมใช้ความบริสุทธิ์จากการเกิดไม่ผันแปรเป็นความไม่ถูกต้อง

ครับแล้วเจอกันตอนเย็น ผมเดินมายังประตู หันไปถาม ขอปากกาด้ามหนึ่งได้ไหม เชิญคะ บ่อยครั้งผมถือวิสาสะ ไม่บอกกล่าวหยิบเลือกสี ใส่กระเป๋า ถ้าจะถามว่าหยิบโดยไม่ขออนุญาต สมด้วยเหตุผลไหม ครับผมคิดว่าน่าจะเป็นเหตุและผล เพราะร้านมีเจตนาให้ปากกากับลูกค้าอยู่แล้ว เท่ากับโฆษณา สนใจ โทรนัด ซักถามตามเบอร์โทร แต่ถ้ามีคนงานอยู่ การถามหรือบอกกล่าว ย่อมเป็นสิ่งควรกระทำ เราคนไทยเติบโตกับพุทธศาสนา การรู้จักมีสัมมาคารวะและสติ เป็นพื้นฐานชีวิต

เรื่องปากกาและกระดาษ ผมจะทำเป็นอุปนิสัย ทุกครั้งที่ออกจากบ้าน กระดาษเขียนหนังสือ จะผับ 3 ครั้ง พอใส่กระเป๋าหลังทางซ้ายได้ พบเห็นอะไรน่าสนใจก็จะจดกันลืม มีเวลาชอบศึกษา ค้นคว้า ความกระจ่างที่ห้องสมุดบ่อยครั้ง ที่ตู้หนังสือยังมีเอ็นไซโคปิเดีย แม้แต่หนังสือแบบการค้นคว้าใหม่ๆ จะพอมี ปัจจุบันหนังสือค้นคว้าเริ่มห่างความสนใจ คนสามารถค้นคว้า หาความรู้ในโทรศัพท์มือถือได้ แต่ชีวิตผมก็ยังคุ้นกับการเข้าห้องสมุด

เดินออกประตูร้านเลี้ยวขวา เหตุผลร้อยเมตรจะถึงถนนใหญ่ ชื่อ San Pablo ถนนเก่าแก่เป็นถนนผ่านหลายเมือง ถนนสายนี้ตึกแถวทำมาหากิน คงจะเป็นย่านธุรกิจแรกๆ จะเห็นตึกทรงเก่า หลายช่วงตึกว่าง กำลังรอให้ตึกเช่าหมดเวลา จะได้ทุบทิ้ง สร้างตึกทันสมัย

ทางซ้ายมือก่อนถึงถนน จะมีร้านแม็กโดนัล ถึงจะหมดเวลาสนใจ แต่ก็ยังเป็นลูกค้าอยู่ ร้านอาหารประเภท Fast food อย่างร้านกาแฟ ร้านโดนัท ร้านไอศกรีม ร้านเช่าหนัง และร้านน้ำปั่น และอีกมากมายคงจะมีความคล้ายกับอาหารขายริมถนนบ้านเรา ลูกค้าสามารถเข้าซื้อบริการง่าย ราคาไม่แพง รวดเร็ว สะดวก ร้านประเภทนี้อาจจะเรียกร้านแบบ Social Media คำว่า โซเชียลมีเดีย ความหมายคือร้านเข้าถึงง่าย สะดวกต่อการซื้อบริการ พูดถึงราคาไม่แพง ต้อนรับคนทุกระดับที่มีรายได้แตกต่าง อเมริกาเป็นชาติที่รายได้จากงานสามารถพออาหารกลางวัน ซ้ำถ้ารู้จักใช้ยังเหลือรายได้เพียง 1 ชั่วโมง เดินออกจากอู่โวลโว่ ข้ามถนนแวะร้านแม็กโดนัล ภายในร้านลูกค้ามีหลายโต๊ะ ร้านประเภทนี้บริการรวดเร็ว ประเภทเดียวกับร้านโดนัท ร้านไก่ทอด ลูกค้าที่เห็นนั่งคุย อ่านหนังสือ ห้องส้วมสะอาด

คนทำงานส่วนมาจะเป็นเด็ก โดยเฉพาะนักเรียน งานในร้านง่ายต่อการทำ อาจยุ่งบ้าง เงินค่าจ้างก็ตามกฎหมาย มีสวัสดิการ

รัฐมิชิแกน ร้านแม็กโดนัลมีผู้สูงอายุทำงาน ขอบคุณบริษัทที่จ้างคนสูงอายุ มีบ้างเงินเกษียณน้อย ต้องดูแลตัวเองอย่างประหยัด ต้องหางานพิเศษทำ ส่วนมากผู้สูงอายุคนไม่ค่อยรับ เพราะงานที่สมัครเป็นงานชั่วคราว และอาจต้องใช้กำลังในการทำงาน มีความรับผิดชอบ ถึงคนสูงอายุทำได้แต่ร้านก็มีความกังวล แต่ปัจจุบันสังคมเริ่มเปลี่ยนทัศนคติ มากที่รับคนรีไทร์ที่อยากทำงานเพื่อช่วยตัวเอง “ไม่เป็นภาระกับสังคม” แม้แต่คนพิการ ครับอดขอบคุณธุรกิจที่มีความคิดเห็นเมตตาคนเกษียณส่วนมากจะยังแข็งแรง มีประสบการณ์ในการทำงาน งานที่ทำไม่เป็นเพียงรายได้ สามารถช่วยด้านจิตใจด้วย ผมสั่งกาแฟแก้วหนึ่ง ไม่ลืมบอกเด็กขายราคา “ผู้สูงอายุ” ครับวันนี้วันอังคาร มากร้านจะลดราคาสำหรับผู้สูงอายุ อย่างร้านตรงข้ามแม็กโดนัล เป็นร้านขายไก่ยี่ห้อ Church ขาและน่องราคาไม่ถึงสองเหรียญ แม้แต่ไก่ทอดยี่ห้อป๊อปอาย วันอังคารก็ขายเหมือนกัน ร้านเสื้อผ้า “รอส” วันอังคารลดราคาสำหรับผู้สูงอายุ แต่ถ้าเป็นร้านซาเวชั่นอามี่ ราคาลดวันพุธ หลายคนเป็นเจ้าของร้านอาหารจะลองประกาศลดราคา 10 เปอร์เซ็นต์ สำหรับผู้สูงอายุวันอังคารบ้าง หลายคนที่เป็นเจ้าประจำคงอนุโมทนา หลายคนเจ้าของติงคนกินอาหารไทยเยอะ เจ้าประจำคนสูงอายุเกือบครึ่งร้าน ถ้าขายตามแนะนำ ขาดทุนกำไรเซ็งเลย

สั่ง Hash Brown อีกชิ้น วันนี้จะยังไม่กลับไปรอที่บ้านจะนั่งรถ ขึ้นลงตามสถานที่ต่างๆ ทำใจโล่ง ไม่รับรู้ เดินซิปกาแฟ ถึงรสจะไม่ถูกปากนัก เหมือนสตาร์บัคส์ และร้านพีท แม้แต่ร้านเค้กดีๆ กาแฟใช้บริการ เมื่อทำการค้า แข่งขันในตลาดก็ต้องหาของดีบริการ พอกลืนกาแฟปากกัด แฮล์บราว ไม่ได้กินนาน ตอนหลานอยู่ด้วย หรือไปหาหลาน อาทิตย์ละวันสองวันต้องมี ไข่ กับ แฮล์บราว

ถือกาแฟ และแฮล์บราว เดินออกนอกร้านข้ามถนนไป ยืนรอป้ายรถเมล์ มากป้ายรถจะมีที่นั่ง เป็นศาลาเล็กมีหลังคา จะมีแผนที่ทางรถวิ่งรับส่งผู้โดยสาร และจะมีคู่มือ รถแต่ละสายที่จอดป้ายนี้ บอกเวลาเริ่มวิ่ง สิ้นสุดเวลาระยะเวลารอรถแต่ละสาย ราคาโดยสาร

ส่วนตัวผมซื้อตั๋วล่วงหน้า ราคาอยู่ในบัตรที่เรียกว่า Clipper สำหรับผมผู้สูงอายุ ราคาย่อมถูกว่าคนทั่วไป ราคาจะได้ลดเหมือนเด็กนักเรียน

การซื้อบัตรต้องไปกรอกข้อความที่ออฟฟิศจะขอดูใบขับขี่ จุดมุ่งหมายดูเดือนปีเกิด อายุจะได้ไม่ถูกโกงราคา

เดินออกนอกศาลา เอาแก้วกาแฟกระดาษห่อ แฮล์บราวทิ้งลงในขยะ ตรงนี้อดีตเคยเป็นร้านขายไก่ยี่ห้อ “Church” ปิดมาหลายเดือนก่อนล้อมรั้ว จะมีนักวาดรูป เขียนตาฝาผนังร้าน ที่เรียก “กราฟฟิตี้” มาเขียน มาวาด ฟรีนะขอรับ จะมายามค่ำคืน ลับตาคน ปัจจุบันศิลปะของพวกนี้คนเดือดร้อน สกปรก กว่าจะลบออกเสียเงินเสียเวลา มากที่อันตรายต่อการเขียน แม้แต่สะพานข้ามถนน ตึกร้าง ตู้รถไฟ ป้าจราจร ครับเมื่อสิ่งที่กระทำ สังคมยังไม่ยอมรับถึงจะทำงานฟรี ก็ถือเป็นเรื่องผิดกฎหมาย สร้างความเดือดร้อน เจ้าหน้าที่ดูแลกฎหมาย ประกาศอย่าแสดงฝีมือผิดที่ ผิดความถูกต้องเลยนะขอรับ