ครับช่วงเดือนเมษายน 2023 หายหน้าจากเบย์แอเรียไปทำธุระที่เมืองไทย ปกติจะกลับไทยทุกๆ 2-4 ปี ช่วงโควิดการไปเมืองไทยต้องชงัก เหตุผลมาจากตัวเอง ครับคนสูงอายุต้องระมัดระวังการติดโควิด โดยเฉพาะวัย 83 เกิดติดโรค ร่างกายอาจไม่สามารถต้านทานได้ เลยคิดว่า อยู่บ้าน น่าจะปลอดภัย

ผมอยู่เบย์แอเรียตั้งแต่มาอเมริกาปี 1968 มาเรียนหนังสือได้ I-20 จากออริกอน ตอนมาใหม่ๆ อยู่ที่อลามิด้า เป็นเมืองไม่ใหญ่โต ติดทะเลภายใน อาศัยญาติ ชื่อว่า วาสนา ฟอร์แมน อยู่ 4-5 เดือน ถึงวันนี้ยังอดนึกถึงความเมตตาจากน้า

หลังจากเรียนจบจาก ออริกอน 1970 ก็ย้ายกลับมาเบย์แอเรีย ซื้อบ้านที่เมือง El Cerrito ครับเป็นเมืองในหลายๆ เมืองที่อยู่ในเบย์แอเรีย ความสำคัญ คำว่าเบย์แอเรีย คือ เมืองที่สามารถมองเห็นตัวเมืองซานฟรานซิสโก เห็นสะพานโกลเด้นเกจ เป็นสะพานชั้นเดียว ทางรถไปกลับแยกกัน สะพานโกลเด้นเกจเชื่อมระหว่างเมืองซานฟรานซิสโกกับเมืองเซ้าซาริโต้ ครับเราสามารถจอดรถที่ฝั่งซานฟรานซิสโก และฝั่งเซ้าซาริโต้เดินบนสะพานได้ จะหยุดดูธรรมชาติ มีเกาะหลายเกาะไปเที่ยวได้ วันอากาศดีวันหยุด จะเห็นคนแล่นเรือใบเยอะ ภายในเบย์เกาะสำคัญมีชื่อเสียง คือ เกาะอัลคาทาซ (Alcatraz) อดีตเป็นเกาะขังนักโทษคดีร้ายแรง จากปี 1934-1963 ปี 1963 เกาะปิดรับขังนักโทษ ครับถ้าสนใจอาจนั่งเรือไปสัมผัส

คำว่าเมืองเบย์แอเรีย หลายเมืองจะอยู่บนภูเขา อย่างเบิร์คเล่ย์ อัลบานี่ เอลเซอริโต้ ซานฟรานซิสโก เซ้าซาริโต้ อีกหลายเมือง ความเด่นจะมองเห็นวิวสวยงามตามธรรมชาติ อย่างเกาะ ทะเลภายใน สะพานเบย์บริจด์ และสะพานโกลเด้นเกจ พูดถึงอากาศ ลมเย็นตลอดปี ลมทะเลพัดสู่ฝั่ง ลมสะอาดบริสุทธิ์ ลมพัดออกจากฝั่งจะหอบอากาศเสียออก

วันนี้เวลาเย็นของเมืองเกือบ 6:00 PM เย็นช่วงนี้อากาศมืด 7-8 PM ผมตั้งใจจะเขียนบทความ ซึ่งผมหยุดไปเกือบเดือน ปกติการหยุดเขียนเป็นหน้าที่ต้องบอกล่วงหน้า ผมกลับไม่ได้บอก อดขอโทษหนังสือพิมพ์ไม่ได้ วัยผม 83 ผมชอบอ่านหนังสือ เขียนหนังสือ และออกกำลัง สิ่งดีๆ ผมเชื่อระบบยีนส์ ยีนส์คือ พันธุกรรม ถ่ายทอดไปยังลูก อดภูมิใจ ลูกสาวจบหมอ มีคลินิก 4 แห่ง คนงาน 50-60 ชอบเดินทางเหมือนผม เขาส่งยีนส์ต่อหลานชาย 3 คน ลูกชาย ช่วงผมไม่อยู่ ก่อนเดินทางไปไทย และกลับจะมาบ้าน รอรับพ่อแม่ ลูกชายทำงานบริษัทหนังพาราเม้าส์ จบปริญญาเอกทางด้านวิจัย ครับการบอกเล่าเกี่ยวกับลูกๆ จุดหมาย ถ้าเด็กเจริญทางการศึกษา อยากเอาเป็นส่วนพัฒนาความคิด เกิน 6:00 PM ไม่มาก ตั้งใจจะเขียนหนังสือให้เสร็จ ทั้งๆที่ไหล่ขวาตอนไปไทย สดุดรอยต่อในช็อปปิ้ง ล้มทั้งตัว ลำตัวต้นขวา และไหล่ขวากระทบพื้นซีเมนต์ ลุกไม่ได้ ไหล่หลุด ปวด มีอเมริกันหญิงชายเป็นนักท่องเที่ยวประคองผม หาเก้าอี้ให้นั่ง ติดต่อแม่บ้านกำลังเดินช็อปปิ้ง

ครับจากเอ็กซ์เรย์ เอ็นไหล่ขาด เวลายกเหนือหัวคงลำบาก ตอนนี้มีนัด เทอราปี้ ที่ไกรเซอร์

ผมถือแก้วชาโดเนย์ครึ่งแก้วมานั่งโต๊ะเขียนหนังสือ นั่งเสร็จบนเก้าอี้มีล้อเลื่อน เอาแขนขวาวางบนโต๊ะเลื่อนเก้าอี้ เอาแขนขวาแนบโต๊ะ เลื่อนเข้าออก 10 ครั้ง ครับเป็นการออกกำลัง ผมหยุด หยิบไวน์ซิป ความรู้สึกปลอดโล่ง โดยปกติหลักธรรม จะอยู่ไหนทำอะไร หรือไม่ทำ อย่าให้จิตฟุ้งซ่าน มีความสงบ ความสุข และความผ่านคลายจะมาเอง

อดนึกถึงปี 1969 ตอนเรียนปริญญาโทที่รัฐออริกอน ปิดเทอมประมาณ 15 วัน แพ็คกระเป๋ากางเกง 2 ตัว เสื้อ 2 ตัว นั่งรถเการฮาวส์ไปที่ต่างๆ ไปซีแอตเติ้ล ลงเรือไปเกาะวิคตอเรีย ดูสวนดอกไม้บุปผชาติการเด้น สวยงาม อีกเทอมโรงเรียนหยุด ไปเกาะซานฮวน ดูฝูงปลาวาฬ ครับลูกสาว ลูกชาย และหลานๆ รวมทั้งลูกเขย ชอบท่องเที่ยว การท่องเที่ยวเป็นการพักผ่อน และสัมผัสประสบการณ์ใหม่ๆ ระหว่างซิบไวน์ สายตามองลอดหน้าต่าง ถนนตรงหน้ามีสต็อปตรง 4 แยกหน้าผม ถนนซ้ายมือทางลงจากภูเขา สี่แยกไม่ต้องหยุด

ครับ เช้า กลางวัน และช่วงเย็น วันนี้จะเห็นคนเดินจูงสุนัข ครับยุคนี้คนนิยมเลี้ยงสุนัข เคยตามเพื่อนบ้าน มีสุนัข 2 ตัว เธอบอกว่า สุนัขนอกจากจะเป็นเพื่อน ต้องดูแล ยังให้ความสุข ผมถามต่อว่ามีค่าใช้จ่ายแพงไหม ต้องซื้ออาหารให้สุนัข อาหารเดี๋ยวนี้ราคาแพงขึ้น นอกจากอาหาร ยังต้องซื้อยาประเภทบำรุง เหมือนคน เพราะต่างมีชีวิต ถ้าสุนัขเจ็บป่วย ก็ต้องพาไปหาหมอ หมาบางตัวต้องตัดขา ก็ต้องใส่ขาเทียมเหมือนกัน

ครับชีวิตคนทุกคน ต่างต้องพึ่งปัจจัย ประกอบการดำเนินชีวิต สำหรับผมมีบางช่วงที่ต้องอาศัยไม้ถือพยุงการเดิน ครับยังดีแขนหลุดก็ยังขับรถได้ อดขอบใจลูกสาว ปีกลายซื้อรถไฟฟ้า Chevy Bolt ตัวเล็ก คล่องตัวการขับ ยังโชคดี ยังสามารถขับรถ สามารถไปตรวจ ไปหาหมอ ยังขับรถได้ สรุปยังพึ่งตัวเอง ผมมองดูแม่บ้าน สุขภาพยังแข็งแรง เช้านี้ผมดูข่าวทีวีไทย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว บริจาคขาเทียมมากมาย ช่วยคนพิการ ขาไม่มี หลังจากหมอใส่ขาเทียม ทุกคนยิ้ม เดินคล่อง อดซาบซึ้งพระเมตตาพระเจ้าอยู่หัว คนไทยสิ่งที่คู่กับชีวิตคือชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ คนลบหลู่สถาบัน ย่อมเป็นบุคคลไร้จิตสำนึก

ครับหยุดพักสายตา จากเขียนบทความ มองลอดหน้าต่าง บ้านเกือบทุกหลังมีต้นไม้ ให้ความร่มรื่น ตรงขวามือของบ้านผม ต้นมะกรูดสูงใหญ่ ออกใบและลูก หลังบ้านมีมะนาวต้นใหญ่ ลูกดก อายุหลายสิบปี แม่บ้านปลูกต้นไม้ใส่กระถางไว้เยอะมาก ครับกิจกรรมของชีวิต ปลายทางกิจกรรมทุกอย่าง สามารถทำให้ชีวิตผ่อนคลาย เติบโตคู่กับวัย ตามหลักที่สมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ 18 วัดราชบพิธ เรียกผมไปคุย สั่งสอน อบรม อาทิตย์ละ 2 วัน ท่านบอกว่า ทุกคนอย่างผมมีหน้าที่เรียน แต่สิ่งต้องพัฒนาไปกับการเรียนคือ พัฒนาความคิดให้มีคุณธรรม คุณธรรมคือความถูกต้อง ความดีงาม สรุป คือ สุขภาพจิต ผมคุ้นเคยกับสมเด็จพระสังฆราช ตั้งแต่ประถม 1-4 ท่านสร้างโรงเรียนประถมที่บ้าน (อยุธยา) ทุกปีท่านจะไปให้รางวัลเด็กเรียนดี ผมได้รับรางวัลจากสมเด็จทุกปี

ครับเกือบพลบค่ำ ความสงบมาสู่ชีวิต ไวน์เหลืออีกซิบเดียว มองลอดหน้าต่าง ผู้ชายวัยเกิน 20 ตรงหน้าอกมีลูกตัวเล็ก ใส่ที่นั่งแนบหน้าอก อีกมือจูงสุนัขตัวโต ครับทุกสิ่ง แม้แต่ธรรมชาติ ไม่พูดแนะ แต่เช้าจรดมืดค่ำ วัฏจักร สอนให้เรารู้คุณค่า แบ่งปัน เกื้อกูล สิ่งสำคัญ ตลอดเวลาถึงวัยจะเปลี่ยน แต่การเรียนรู้ยังเป็นสมบัติที่ต้องพัฒนา