ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 27 กรกฎาคม 2562 (มอง)

ทุกวันรับรู้ พอใจ และรู้สึกไม่รับอารมณ์เกิดจากการมองทุกวัน ครับตามองส่งต่อไปสู่ความคิดคือจิต เกือบ 4 โมงเช้า ออกจากบ้านไปส่งแม่บ้านที่วายเอ็มซีเอ ผมอยู่เมืองเอลเซอริโต้ ที่ออกกำลังเมืองอัลบานี่ ครับสองเมืองค่าเช่าบ้านราคาขยับสูง บ้านราคาแพงบ้านไม่ใหญ่ไม่เล็ก สร้างมานาน การสร้างบ้านสมัยโน้นคนออกแบบการเลือกบ้านที่จะสร้างคือเจ้าของบ้านจึงแตกต่างทั้งรูปร่าง บ้านเนื้อที่ไม่กว้าง แต่เป็นความจริง ทุกบ้านมีต้นไม้ยืนต้นไม่ใหญ่ มีต้นไม้ดอก บ้านส่วนมากระหว่างสนามหญ้าตั้งแต่น้ำใช้จำกัด แต่หลายคนเอ่ยนิสัยครอบครัวฉันติดนิสัยสะดวกสบาย ลูกคนโตนิยมแช่น้ำอุ่น ฉันเคยชอบล้างรถ ยิ่งต้นไม้ที่ออกดอก ใบเขียว กิ่งก้านกระจาย ต้องการน้ำมาก เคยรดทุกวัน เคยมีตอนกรมน้ำ บอกว่าต่อจากนี้ต้องลดการใช้น้ำตามบอกต้องไม่เกิน ราคาแค่นี้ แต่ใช้เกินราคาจะแตกต่าง ก็เหมือนรายได้ ต่ำว่ามาตรฐาน คนเยอะไม่ต้องเสียเพิ่ม ถ้ามีรายได้เยอะ ภาษีจะขึ้นมากและเพิ่มอีกตามรายได้

บ้านแพงสาเหตุมากมาย อย่างเราเพื่อนบ้านน่ารัก มีลูกก็อบรม สั่งสอน ไม่ระรานเพื่อนบ้าน ไปโรงเรียน โรงเรียนมีชื่อ จัดอันดับต้นๆ ถนนไม่มีหลุมบ่อ มีรถสาธารณะดี ใกล้ศูนย์กลาง อีกมากมาย ร้านที่ให้จับจ่ายมีมากประเภท แตกต่างเชิญตามอัธยาศัย

พอส่งเมียลงรถ อีกชั่วโมงครึ่งมารับ สำหรับผมคิดว่ามันคือหน้าที่ พึ่งพา เกื้อกูล และยังขอบใจเมีย ดูแลลูกดี ทุกวันลูกทั้งสองบอกเสมอ อยากดูแลพ่อแม่ เปล่าไม่ใช่ยาหอม ลูกดูแลทุกเดือน

ผมเลี้ยวซ้าย ตรงห้องสมุดเห็นหญิงวัยเลยกลางคน อยู่คนละมุมถนน ต่างรอไฟแดง เดิมข้าม ครับต้องมาพบปะกันกลางถนน คนโดยปกติถ้าไม่รู้จักกันจะเซกู๊ดมอร์นิ่งคงมีน้อยมาก สองคนใส่เสื้อกันหนาวสีแดงเลือดนก ผมยาวทั้งคู่ เปลี่ยนสีสีขาวมากกว่าสีดำ คนทางขวา หน้าตาดีเหมือนชาวเขา มือขวาถือถุง มือซ้ายมีพวงลูกประคำ ส่งจิตสายตาสัมผัส นับ จิตไม่วิ่งออกนอกกาย ครับชีวิตเราถ้ามีทุกข์ เปลี่ยนทุกข์เป็นสุข จากสุขเป็นว่าง ผมเพิ่งอ่านหนังสือ “ผู้สูงอายุ” เป็นหนังสือแจกในงาน ครบรอบวันเกิด 73 ปี ของเจ้าอาวาสวัดพุทธานุสรณ์ เมืองฟรีม้อนต์ แคลิฟอร์เนียเหนือ ยศของท่าน “พระราชธรรมวิเทศ (ประเสริฐ กวิสฺสโร) รองประธานสมัชชาสงฆ์ในสหรัฐอเมริกา” ท่านเป็นพระพัฒนา ที่มีผลงานมากมาย ชอบพบปะญาติโยม ให้ศีลให้พร ใบหน้ายิ้ม ท่านจำชื่อคนแม่น คนทางซ้ายมือ มือขวาถือกล่องใส่ดนตรี อดเดาคงจะเป็นกีตาร์

ครับทั้งสองท่าน ท่าทางสงบ ผ่านชีวิต จะดนตรี หรือประคำ คืออุปกรณ์สามารถช่วยให้จิตวิญญาณ สงบ สะอาด มีช่วงของความสว่างยังเกิด จิตและวิญญาณคือสิ่งที่คุณและผมรับรู้เรื่องราวของชีวิต

พอผมเลี้ยวเสร็จทางขวามือเป็นเสาคอนกรีตของรถไฟฟ้า ทางว่างกว้างยาว สิ่งที่น่าดู หญ้าได้รับการดูแลตกแต่ง การดีไซน์มีทางเดินและจักรยาน คอนกรีตบางช่วงรัฐยอมควักกระเป๋าจากภาษี สร้างที่ออกกำลังให้คนเดิน นั่งพักผ่อนมีบ้าง นอนเอาหัวหนุนแขนตัวเอง เหยียดเท้า คงหลับ ครับชีวิตคนถ้ามีเวลาว่าง จะงีบสั้น หรือเพียงหามุมสงบหลับตา การพักผ่อน คนเข้าใจเรื่องสุขภาพจะพูดเสียงดัง พร้อมสะกิด “เป็นคนฉลาด พักผ่อนเมื่อว่างงาน จะหลับแบบเล็กๆน้อยๆ ย่อมพักผ่อนจิตและสมอง” แต่สมองล่างสุดที่เรียกว่า ซีรีบรั่มออฟรองตาก้า ก็ยังทำงานเพราะหน้าที่เกี่ยวกับระบบภายในร่างกาย เลือดยังหมุนเวียน ยังหายใจ จะฝันหรือเปล่า เกี่ยวกับประสาทที่ผมบอก คิดเอาเองก็แล้วกัน

ช่วงนี้โรงเรียนหยุด เด็กเคยเดินไปโรงเรียน ซึ่งไม่ไกล มีทั้งมัธยมต้น กลางและปลาย ชื่อเดียวกัน “อัลบานี่” แต่แยกกัน พวกมัธยมกลางและต้น ตอนเช้าผมจะเห็นเดินไป โรงเรียนมัธยมปลาย เพราะมีกิจกรรมทางกีฬากว้าง ห้องยิมส์ในร่ม สระว่ายน้ำ ข้างนอกมีลานวิ่งและบาสเก็ตบอล

แต่ช่วงนี้ถนนที่สร้างรถไฟฟ้าว่างจากเด็ก ครับโรงเรียนปิดภาคใหญ่ทุกปีผู้ปกครองยุ่งยากใจ ส่วนมากจะควักกระเป๋าเงินที่อดออม ส่งลูกไปให้คนดูแลเด็ก และสร้างกิจกรรมให้เด็ก เรียกว่าแคมป์ (Camp) ครับผม บริเวณบ้าน ไม่ไกลจะมีศูนย์กลางกิจกรรมที่ทำรายได้ คือว่ายน้ำ เด็กทุกวัยคือความสามารถในการว่ายน้ำ ถ้ายังไม่เคยว่ายก็อยู่ในระดับหนึ่ง ว่ายน้ำมีความสามารถแตกต่างก็เขยิบสูงขึ้นและจะคิดอายุด้วย วัยไล่เลี่ย เดี๋ยวนี้มีการสอนคุ๊กอาหาร เด็กเล็กๆ พ่อแม่นิยมให้เรียน นอกจากจะเรียนรู้การปรุงอาหาร ยังเรียนเรื่องคุณภาพ ประโยชน์ และรู้จักเก็บกวาด ครับสอนวินัย

มีสอนเรื่อง Modeling คือวางตัว สอนคอมพิวเตอร์ มีเยอะสอนซ็อกเกอร์ ครับกีฬาเตะบอลเด็กๆนิยม มีก๊วนวัยสนุกสนาน ครับมีมากมายแล้วแต่ความสามารถของความต้องการ และต้องไม่ลืม “เงินในกระเป๋าด้วย”

หลานผม 3 คน เดินทางมาจากมิชิแกน มาอยู่ด้วยตลอดซัมเมอร์ เป็นปีที่ 3 ไม่เคยบ่นอยากกลับบ้าน มาเรียนภาษาไทยที่วัดมงคล พระช่วงแรก 10:00 AM – 11:00 AM จะสอนสวดมนต์ ครับไม่ใช่เป็นทางเลือกแบบโรงเรียนไทย รุ่นผมเคยสอนพุทธศาสนาแต่ตอนหลัง เอาพุทธศาสนาออกจากหลักสูตร “เหตุผลนักการศึกษา หัวนอกประเทศ ผมคงหมายถึงมาเรียนนอกบอกว่า เมืองไทย มีศาสนามากมาย จะสอนพุทธศาสนาอย่างเดียวไม่ถูกต้อง” สำหรับผม บ้านใครบ้านมัน ก็นิยมอบรมสั่งสอนตามวัฒนธรรม วัฒนธรรมคือ ความดีงาม ปฏิบัติยึดถือ เป็นคุณลักษณะเด่นของชนชาติที่แตกต่าง

คงจะเหมือนการปฏิรูป ระบบการปกครองที่นักเรียนนอกเอามาใช้เกือบ 100 ปี ความเจริญทางประชาธิปไตยแบบเอาเปรียบ ปฏิวัติก็ยังเห็นตลอดเวลา อดคิดถ้าจะทำอะไรที่เปลี่ยนระบบ ความเป็นจริงต้องมีความพร้อมที่ตัวบุคคลที่คิดต้องมีจิตมั่นไม่คิดเอาผลประโยชน์ แต่คุณครับเราสัมผัสกับนิสัยโกงเอาเปรียบใช้อำนาจ คนบ้านผมเรียกสันดาน ผมซิบน้ำส้มคั้น จอดรถมองดู พ่อของหลายครอบครัว อุ้มลูกเล็ก อีกมือจูงหมา ครับสังคมปัจจุบัน พ่อบ้านก็พัฒนาตัวเองเรียนรู้ เรื่องดูแลลูกเปลี่ยนไดเปอร์ ป้อนอาหาร พาลูกไปพาร์ ห้องสมุด เดิน และอบรมสั่งสอน ครับจะอ้างเรื่องดูแลลูก เวลาลูกร้อง บอกเมียรีบไปดูลูกจะอ้างฉันต้องไปทำงานหาเงิน ใช้ความรู้ความสามารถ การทำงาน เป็นการพักผ่อน ได้คุย เพิ่มรายได้ และมากสิ่งคือพื้นฐานความอบอุ่นของครอบครัว