ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
โรงเรียนของแม่ ตอนที่ 31

ไม่รู้ว่าคนมิชิแกน บ่นหรือเปล่าที่ปีนี้เกิดวิปริต หิมะกลั้นตัวเองไม่ตกเหมือนปีก่อน อย่างก่อนคริสต์มาสเลยถึงปีใหม่จะมีบ้างเพียงอ่อยเหยื่อ ให้เกิดความอยากสัมผัส

หิมะเป็นธรรมชาติของคนที่นี่ ก่อนหิมะจะตก เด็กๆ อย่างหลานตื่นเต้น เตรียมเล่นสโนว์ ก่อสโนว์แมน เอาแครอทมาทำจมูก ลูกตาหาหินกลมมาใส่ เอาหมวกเก่าหมดอายุที่จะรอวันโล๊ะสวมหมวก มองดูไกล ใกล้ เป็นผลงานของหลานชาย 3 คน มีพี่เลี้ยงคอยแนะนำ พี่เลี้ยงเตรียมกางเกง แจ็กเก็ต ถุงมือ และหมวก ย่อมขาดไม่ได้รองเท้า ทุกอย่างกันความหนาว และหิมะ รวมทั้งไม่ซึมเข้าไปสัมผัสกับเสื้อผ้าข้างใน

หลานชอบสไลด์ลงจากเนินกับพี่เลี้ยง เดินแหล่งที่เคยเป็นลำธาร ตอนนี้มองไม่เห็นน้ำ ทุกที่เต็มไปด้วยหิมะ ลองเอาเท้ากดดู แข็ง สามารถทานน้ำหนัก เดินไปมาได้ ทะเลสาบมากแห่งรวมทั้งหนอง บึง น้ำกลายเป็นน้ำแข็ง เคยเป็นที่ตกปลา หลายคนเจาะน้ำแข็ง หย่อนเบ็ด ปลาที่ได้ตัวเล็ก ขนาดปลาตะเพียนเล็กๆ การตกปลาที่นี่ คนถือว่าเป็นกีฬา ตกได้ตัวเล็ก ไม่ตรงตามขนาดก็ปล่อย ปลาที่ถูกปล่อยไม่รู้ว่ามีความจำหรือเปล่า เห็นอาหาร อย่าพลีพลาม รีบงับ สุดท้ายอาจเจ็บตัว หลายคนตกเพื่อเป็นอาหาร

ตอนสโนว์ตกสวย ทุกที่เหมือนปุยนุ่น ร่วงปลิวไปทั่ว อาชีพที่หากินกับสโนว์ คือรถตักสโนว์ คนมีอาชีพนี้จะใช้รถทรัค ด้านหน้ารถจะทำที่ดันสโนว์ และสามารถตัก แล้วใส่บนกระบะ เคยสงสัย แล้วเอาไปทิ้งที่ไหน อาจทิ้งที่แม่น้ำ ทะเลสาป บึงหนอง แม้แต่ป่า จำได้สโนว์เมื่อละลายก็คือน้ำ ปกติมากบ้านจะผูกขาดกับรถตักสโนว์ ให้มาดูแล ปีไหนสโนว์น้อย รถย่อมได้เปรียบ คำว่าได้เปรียบ เสียเปรียบ จะเกิดกับคนมากกว่าสัตว์อย่างอื่น เพราะคนมีความรู้สึก หาวิธีและผูกพันกับการเอาเปรียบ และเป็นจริงคนมีสมองพัฒนาวิธี หาทางเอาเปรียบ มากสิ่งแนบเนียนจนไม่รู้ว่าได้ถูกเอาเปรียบเบียดบัง คนรัฐบาล คือทำงานให้รัฐ เคยถกเถียง โกงกินรัฐ ย่อมง่าย เพราะรัฐคือวัตถุ ไม่มีปาก ไม่มีเสียง จึงเห็นว่าโกงกันมาตลอดปลอดภัยทั้งเพ

ถ้าวันไหนหิมะตกมาก ไม่สามารถทำด้วยตัวเองได้ จะจ้างรถมาคงต้องได้รับการเล่นตัว เพราะงานเยอะ

พอตีห้า บ้านตรงข้ามก็นำรถตักหิมะทำงานแล้ว ตัวรถเท่ากับรถตัดหญ้า เพียงแตกต่างมีท่อ พ่นหิมะออกให้พ้นทางได้เดินเท้า และรถจะกองไว้ข้างบ้าน

วันไหนข่าวทีวีบอกว่าหิมะจะตก และตกจริงๆ พอหิมะตก หิมะท่วมรถและทางรถ ตื่นเช้าลูกสาวลูกเขย ต้องใช้เวลาโกยหิมะออกจากทางรถ คงจะมีคนสงสัย ถ้าไม่ตักหิมะออกรถจะวิ่งเข้าออกได้ไหม แน่นอนถึงไม่โกยหิมะ รถก็วิ่งเข้าออกได้ แต่ถ้าปล่อยไว้ รุ่งขึ้นจะเริ่มแข็ง และถ้าหิมะตกอีก ย่อมสูง อาจพาลให้รถวิ่งเข้าออกลำบาก ทุกบ้านจะถือเป็นหน้าที่จะโกยหิมะทางเดินหน้าบ้านตัวเองด้วย เพราะอาจเดินผิดที่ มีหลุมสโนว์ วันที่สองผมเปิดโรงรถแต่เช้า ใส่เสื้อหลายชั้น สวมหมวก สวมถุงมือ ปกติจำเป็นต้องมีรองเท้ายาง (บู๊ท) กันน้ำ กันความเย็น แต่เมื่อเป็นนักสมัครโกยหิมะ ใส่ถุงเท้ากันหนาว สวมรองเท้าเก่าหน่อย ถ้าเหตุบังเอิญน้ำเข้า สกปรกจะทิ้งขว้างย่อมหมดเยื่อใย ผมหาถุงพลาสติกมาสี่ใบ มาจากร้านขายอาหาร ครับที่มิชิแกนร้านค้าขายยังเกื้อกูล มีถุงฟรีใส่ผัก ปลา ไม่ต้องเสียเงินค่าถุงเหมือนซานฟรานซิสโก และร้านทั่วไปยังใช้โฟม ตอนกฎหมายออกใหม่ ไปซื้อของตลาดจีนที่โอ๊คแลนด์ คนขายถามว่ามีถุงมาด้วยไหม ไม่มีคำตอบ จะเอาถุงของร้านไหม มันก็คือพลาสติก นึกว่าจะพัฒนาดีขึ้นใช้ถุงกระดาษ สามารถนำกลับไปรีไซเคิล ถามถุงละเท่าไหร่ 10 เซ็นต์ ครับจำยอม อดโวยในใจกฎหมายรัฐออกเท่ากับสร้างความร่ำรวยให้กับร้าน

หยิบถุงพลาสติก เปิดยัดซ้อนกัน สวมรองเท้า เอาเทปมารัด ครับยังใช้ได้ดีไม่รั่วไม่ซึม เออชีวิตคนไทย เกิดกับการเรียนรู้ ใช้ชีวิตประยุกต์ เอาตัวรอดจากเหตุการณ์ซึ่งหน้าได้ ครับใช้ที่โกยหิมะดัน พอถึงขอบทางโยนใส่ข้างถนน ความรู้สึก จริงๆ ไม่ได้หลอกและโม้ ผมชอบทำงาน เพราะคิดว่าทุกสิ่งคือการออกกำลัง และการเรียนรู้

ถึงเวลาลูกออกมา เห็นง่วนกับโกยหิมะ มองดูอุปกรณ์ประกอบอยู่กับตัว ลูกบอกว่า พ่อไม่ต้องทำหรอก หนาว เดี๋ยวหกล้ม ถ้าอยากทำจะซื้ออุปกรณ์ให้

เดินเข้าบ้าน หลานแต่งตัวพร้อมไปโรงเรียน บ่อยครั้งถ้าข่าวออกอากาศหนาวมาก หิมะตกเยอะ ทางโรงเรียนจะหยุดเรียน สาเหตุเพราะการเดินทางไปโรงเรียนอันตราย และถ้าอยู่โรงเรียนกิจกรรมนอกห้องย่อมหยุด เลยหยุดอยู่กับบ้าน ครับย่อมเกิดปัญหา ลูกหยุดเรียนวันพ่อแม่ทำงาน ย่อมต้องหยุดงาน เป็นทางออก แต่ถ้าถามเป็นทางเลือกที่ดีไหม ยิ้มแหยกรอกหน้า ย่อมขาดรายได้ หยุดวันค่าไฟได้ทั้งเดือน ทางเลือกอื่นมีไหม โทรถามญาติ ตอบรับว่ายินดี ครับผมทุกชีวิตในอเมริกา ทุกคนต้องพึ่งตัวเอง และประตูรั้วของเงินมีมากมาย การเลี้ยงเด็กต้องอยู่ในสายตา ทำอาหาร บางครั้งก็ต้องสอน เลยสรุปก็ต้องจ่ายเงินบ้าง หิมะเป็นอุปสรรคต่อการเดินทางไหม ถ้าจะมีก็จี๊ดเดียว เช้ามืดรถก็มาตักหิมะแล้ว และโรยเกลือ ครับเกลือขนาดกรวด เกลืออยู่กับความหนาวได้ดี กันรถลื่น รถใช้กับหิมะจะเปลี่ยนยางมีรอยลึกและกว้าง จับท้องถนนลื่นได้ และรถจะมีที่ปรับ ให้ล้อขัดฝืดบนถนน ผมเคยหยุดรถตอนไฟแดง เหลือเชื่อรถไถลไปไกลหลายเมตร แล้วตกใจไหม ครับย่อมมี แต่มีสตินะ

พระท่านสอนเสมอ โยมชีวิตต้องฝึกให้มีสติ อย่าปอดแหกเกินเหตุ ทุกสิ่งทุกอย่างจะอยู่กับความเป็นปกติ ถ้าสติมาแล้วบังเอิญ อุบัติเหตุเกิดล่ะ มันคือธรรมดาเราระวังแล้วยังเกิด แต่ถ้ามีสติทุกอย่างย่อมไม่เสียหายเกินแก้ สามารถดูแลได้

ผมดูศาล ผัวเมียฟ้องร้องเพราะทำร้ายกันให้เจ็บตัว แต่ถ้าฉุน ล้างฝ่ามือสติมา การทำร้ายไม่เป็นความถูกต้อง หยุดมือ ระงับอารมณ์ สามารถกล่าวขอโทษได้

หลานแต่งตัวเต็มยศ ตอนหิมะตก เสื้อ กางเกง รองเท้า หมวก พร้อมที่จะลุยหิมะ เด็กจะไม่เคยกลัวหิมะ กลับชอบ กีฬาใช้ชีวิตนอกบ้าน หลังบ้าน เล่นกับหิมะ ถามว่ารู้สึกหนาวไหม คำตอบ “โน”

ครับผม คนแต่งตัวเมืองหิมะผมอดเหลือบตามองดู สาวใส่บู๊ทยาว เสื้อแจ็คเก็ตหนา ยาวคลุมมีผ้าหลากสีพันคอ ใส่หมวก และความน่าดูตรงไหนรู้ไหม ถ้าให้เดาคงไม่ถูกหรอก ผู้หญิงส่วนมากจะกระฉับกระเฉง คล่องตัว อาจจะเป็นเพราะความหนาว อาจจะเป็นความเคยชิน เป็นเพียงทางเลือกทางความคิด

ทุกครั้งผมขับรถ ตอนหิมะตก ถนนเต็มไปด้วยหิมะ ต้องเพิ่มความระมัดระวัง เห็นร้าน McDonald เยื้องการแฟร้อน Biscuit Sausages เลี้ยวรถเข้าร้าน จอดรถเดินลง พอสั่งเสร็จ บอกกับคนคิดเงิน ผมผู้สูงอายุครับกาแฟเหลือแก้วละ 75 เซ็นต์ ร้านนี้คนทำงานทุกคน คือผู้สูงอายุ ใบหน้ายิ้ม ยังคล่องกับงาน ครับทุกคนต่างผ่านงานรับผิดชอบมานานปี พอหยุดงาน เหงา รายได้น้อย ทางเลือกทำงานยังมีเพื่อน ผมชอบอเมริกา ที่รับคนด้อยโอกาสทำงานมากที่ ถึงจะมีไม่มากรับผู้สูงอายุทำงาน รับคนพิการ คนไทยที่เป็นเจ้าของธุรกิจถ้าจะรับบ้างทำเถอะ

มีคุณลุงอายุ 102 ปี ประกาศอยากมีคนรัก มาอยู่ด้วย ใครสนใจโทรมาได้ หลายคนหัวเราะ ยังไหวเหรอ คุณลุงบอกว่า ถ้ายังสามารถทำงานอย่างที่คิดได้ ความวิเศษย่อมเกิด ความรักทางเพศ คลายเครียด มีความสุข สารสมองหลั่งสารดีๆ แต่คุณลุงบอกว่า ชีวิตอยู่คนเดียว ว้าแหว่ เหงา ทำอาหารและกินคนเดียวไม่เคยรู้สึกอร่อย

ผมยิ้ม หัวเราะ คล้อยตามถ้ายังมีเพศสัมพันธ์ได้ ยอมรับว่าสิ่งมหัศจรรย์มีจริง งวดนี้ยอมรับขัดหลักกับความเชื่อ ถึงจะมีบาปบ้างยอม ครับมากสิ่งถ้าเสริมสร้างชีวิตเอาตัวเป็นเกณฑ์ แล้วคล้อยตามมันพอใจ ทำเถอะ