ชีวิตวัย 86 ปี ยังชอบอ่านหนังสือ เขียนหนังสือ พูดถึงเขียนหนังสือ ยังโชคดี หนังสือพิมพ์ไทยแอลเอ เป็นหนังสือพิมพ์หลักในอเมริกา คนไทยในอเมริกาชอบอ่าน การอ่านหนังสือพิมพ์ ซึ่งผลิตในอเมริกา และผลิตในไทย สำหรับผลิตในอเมริกา ย่อมมีข่าวใกล้ตัวของคนอาศัยอยู่ในอเมริกาเป็นหลัก อ่านแล้วเกิดความรู้

เวลานี้ 10:32 AM ผมถือแก้วน้ำส้มติดมือ มานั่งโต๊ะทำงานของผม โต๊ะเป็นไม้สัก แกะสลักลวดลายไทย ที่ขาโต๊ะ 4 ด้าน และขอบโต๊ะ ซื้อมานานมาก เกิน 40 ปี จำไม่ได้ พอพูดถึงความจำ วัย 86 ยังใช้ได้ มีลืมบ้าง เป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตตอนเรียน พูดถึงความจำ ตอนเรียนมัธยมเคยคิด เอาเนื้อหาที่ยากต่อการจดจำติดกระเป๋าเข้าห้องสอบด้วยได้ไหม ไม่น่าจะได้ ผิดกฎของการสอบ เหตุผลอาจใช้ความไม่ซื่อ ครูเผลอ หยิบคำจดเนื้อหา แอบอ่าน

มีช่วงหนึ่งเคยมีอาชีพเป็นครู ลองอนุญาตให้เด็กเปิดตำราตอบได้ เพราะปกติเด็กทุกคนถึงเวลาสอบวิชาก็เตรียมตัวอ่านหนังสือ ลองอนุญาตให้เปิดตำราได้บ้างบางคำถามเด็กนึกไม่ออก เปิดตำราสอบเท่ากับการอ่าน ได้จดจำความรู้ ปกติเด็กก็สอบผ่านทุกคนอยู่แล้ว เปิดตำราสอบอาจจะผิดกฎของการสอบ แต่ถ้าลองคิดใหม่ บางครั้งผู้ที่คิดไม่ออก เปิดหนังสือจะได้รับรู้ หลายคนบอกว่าการสอบคือการต้องเตรียมตัว ค้นคว้าตำรา เนื้อหา และอ่านมาก่อน หยุดพักสายตา หยิบแก้วน้ำส้มดื่ม ผมจะดื่มน้ำส้มเป็นประจำ แม่บ้านผมติงว่า น้ำตาลเยอะอันตราย ผมยิ้มไม่มีความคิดเห็น เพียงรับรู้กับตัว น้ำส้มรสหวานเปรี้ยว นำความสดชื่นมาสู่ชีวิต น้ำส้มจะมีในตู้เย็นสม่ำเสมอ ผมซื้อน้ำส้มจากร้าน “เทรดเดอร์โจ” พอเลิกดื่มไวน์ ดื่มน้ำส้มแทน รู้สึกเข้ากับชีวิต

พูดถึงไวน์ เลิกดื่มมาเกิน 10 ปี ช่วงก่อนโน้น จะดื่มไวน์วันละแก้ว กับอาหารมื้อเย็น ความรู้สึกอาหารและไวน์เหมาะกัน ค่อยๆ ซิบไวน์ชาโดว์เน่ย์เย็น ระหว่างไวน์กับมื้อเย็น ต่างเกื้อกูลต่อกัน มันเป็นความเห็นของผม คงมีบ้างคัดค้าน

ผมพักมือ หยุดเขียนมองลอดหน้าต่างเห็นสะพานโกลเด้นเกจเป็นสะพานชั้นเดียวทาสีแดง เชื่อมเมืองซานฟรานซิสโก กับเมืองเซ้าท์ซาริโต้ สะพานนี้เป็นสะพานชั้นเดียวมีเลนส์รถวิ่งไปกลับ ถ้าข้ามจากฝั่งซานฟรานซิสโกทางซ้ายมือเป็นมหาสมุทรแปซิฟิก เรือลอดใต้สะพานจากมหาสมุทรเข้าทะเลภายใน ถ้าเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ อากาศเป็นใจ แดดจ้า ลมพัดเย็น คนมีสตางค์จะนั่งท้ายเรือใบ ควบคุมการเดินทางของเรือ เรือมากลำช่วงซัมเมอร์ จะมีไวน์เย็นอย่างชาโดว์เน่ย์ ยกแก้งซิบไวน์ ตามองออก ระวังการควบคุมเรือ วันหยุดเรือใบในทะเลภายในมีมาก

ชีวิตผมเคยนั่งแต่เรือพาย ช่วงเป็นเด็กเรียนประถมเวลาไปโรงเรียนจะพายเรือไปโรงเรียน ชีวิตตอนเด็กการพายเรือจำเป็นยคุโน้นเกิน 80 ปี เพราะเวลานี้ผมอายุ 86 ปี พอพูดถึงวัย 86 ปีของวันนี้ ยังขับรถ จันทร์-ศุกร์ จะขับรถไป YMCA เมือง “อัลบานี่” ไปออกกำลัง บางอาทิตย์จะไปเสาร์และอาทิตย์ด้วย

การออกกำลังจำเป็นสำหรับผม ชีวิตต้องดูแลตัวเอง การเดินทางยังต้องใช้ “รถ” เมื่อสุขภาพยังดี ก็ช่วยเหลือตัวเองได้ ช่วงเป็นเด็กพ่อแม่สอนต้องดูแลตัวเอง เพื่อช่วยตัวเอง พออยู่มัธยม เป็นลูกศิษย์สมเด็จพระสังฆราช วัดราชบพิธอยู่ 6 ปี ท่านจะสั่งสอนผมเรื่องการดูแลตัวเอง

เด็กลูกศิษย์สังฆราชมี 4 คน แต่ละอาทิตย์ล่ะ 2-3 วัน ท่านจะเรียกผมไปคุย-ซักถามการเรียน ผมอดคุยไม่ได้ ช่วงเรียนประถมศึกษา ประถมหนึ่ง-ประถมสี่ เรียนที่อยุธยา โรงเรียน “วาสนานุกูล” เป็นโรงเรียนที่สมเด็จพระสังฆราชท่านสร้าง อุดหนุนทุกปี สังฆราชจะไปมอบประกาศนียบัตรเด็กเรียนได้ที่ “หนึ่ง” ปลายปี อดคุยไม่ได้ ผมได้ที่หนึ่งทุกปี รับประกาศนียบัตรจากสังฆราช

พอจบ ป.4 พ่อพาผมมาอาศัยวัดราชบพิธ อยู่กับสมเด็จพระสังฆราช เมื่อตั้งใจเรียน สังฆราชย่อมไม่รังเกียจ ผมออกจากวัดราชบพิธ หลังจากสอบชิงทุนกรมฝึกหัดครูได้ เรียนฟรี อยู่หอฟรี และทานอาหารฟรี

ตอนเรียนครูปี 2501 สอบได้ทุนเรียนฝึกหัดครูพระนคร โรงเรียนอยู่บางเขน ผมเป็นนักเรียนรุ่นที่ “สอง”

อยากคุยต่อช่วงเรียนครู เคยเล่ามาก่อน ปีแรกเพื่อนๆ เลือกเป็นหัวหน้าห้อง พอขึ้นปีที่สอง เพื่อนๆ เลือกเป็นประธานสวัสดิการ

พูดถึงเลือกเรียนครู พ่อแม่สนับสนุนช่วงผมสามารถเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยไม่ต้องสอบ ปกติอยากเรียนกฎหมาย “นิติศาสตร์” แต่ไม่มีโอกาส เรียนจนจบครู เรียนจบการศึกษาบัณฑิต ที่บางแสน ได้วุฒิ (กศ.บ.)

พอจบ กศ.บ. เป็นครูหัวหน้าหมวดคณิตศาสตร์ ตลอดเวลาคิดอยากมาเรียนอเมริกา หลังจากเลิกสอนช่วงเย็น ไปเรียนภาที่ AUA หลังจากนั้นสอบโทเฟิ้ลผ่าน ส่งจดหมายสมัครเรียนที่ Eastern College เมือง La Grande ได้รับการตอบรับ เดินทางมาอเมริกา 1968 เรียนปริญญาโท

ชีวิตผมพูดถึงการศึกษา ชอบเล่าเรียนในมหาวิทยาลัย อีกอย่างชอบท่องเที่ยว แม้แต่เดินทางท่องเที่ยวในยุโรป ปี 1973 เดินทางคนเดียว 4 เดือน ซื้อตั๋วรถไฟเรียก EU Rail Pass ตั๋ว 4 เดือน เดินทางจากรถไฟได้ทุกเมืองในยุโรป ฟรีแม้แต่ในอังกฤษก็ฟรีด้วย ฟรีเฉพาะนั่งในรถไฟ แต่ต้องจ่ายทุกอย่าง นอกจากตั๋วรถไฟ เคยเล่าช่วงอยู่อังกฤษวันแรกลงรถไฟที่กรุงลอนดอน หาโรงแรมราคาถูกไม่มี นั่งรถโดยสารมาสถานีวิคตอเรีย ซื้อตั๋วนั่งรถไฟหลับในรถไฟ ไปสก๊อตแลนด์ พักหลับนอนราคาโฮเต็ลถูกกว่าลอนดอน

ชีวิตผมการเรียนกับการเดินทางท่องเที่ยวหลักการศึกษาบอกว่า “ยีนส์” ผมมีสิ่งที่เรียกว่าการเดินทางอยู่ด้วย

เมื่อปีกลายไปหกล้มในเรือ Princess ตอนเรือจอดประเทศสเปน ครับการหาประสบการณ์เดินทางเป็นชีวิตของผม เมื่อวานเลิกจากคลาสออกกำลังที่ YMCA ราวๆ 4:00 PM ผมขับรถแวะร้านเบอเกอร์คิงส์ ซื้อแฮมเบอเกอร์ ขับรถไปริมทะเลภายใน ถนนเรียบทะเลภายในเชื่อมเมืองเบิร์คเล่ย์ เมืองโอ๊คแลนด์ และเมืองเอ็มเมอร์วีล ขับรถแวะที่เดินเล่นของเมืองเบิร์คเล่ย์ ติดทะเลภายในเป็นพาร์ค ถือแฮมเบอเกอร์และกระป๋องโค้ก มีคนหลายคนผมเดินริมทะเลภายใน ที่พาร์คกัดแฮมเบอเกอร์ ครับการเดินทานรับรู้ อร่อย เป็นส่วนของการกระทำของชีวิต “เดินกิน”

ครับการท่องเที่ยวใกล้ไกล ทำให้ชีวิตตื่นเต้น สดชื่น สัมผัสกับสิ่งใหม่ๆ เดือนนี้วันที่ 19 กันยายน ผมจะเดินทาง โดยเรือ Princess ไปทางใต้ผ่าน LA เป็นเวลาหลายวัน ตอนนี้เก็บเงินไม่ใช้ เพราะในเรือท่องเที่ยวนอกจากมีมากสิ่งในเรือ วงดนตรี สล็อตแมชชีน ผมยังชอบแบล็คแจ็ค