ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 13 กรกฎาคม 2562

คนมากมายจะเกิดมายากลำบาก หรือสุขสบาย พอเติบโตการศึกษาและความรู้ป้อนตัวเอง เกิดความมั่นใจ จะอยู่ในลักษณะไหนก็สามารถเลือกมีชีวิตที่ดีได้ คำว่าดีย่อมแตกต่างกัน

แต่ถ้ามีโชค จะพูดว่าวาสนา ครอบครัวสนับสนุน อบรมสั่งสอน ยิ่งเป็นแบบอย่างการต่อสู้ชีวิตเพื่อความมั่นคงของครอบครัว เก็บออมเงินส่งเสริมลูกให้มีการศึกษาที่ดี วันหยุดพาไปห้องสมุด แนะยืมหนังสือที่ตัวชอบจะเป็นความรู้ การ์ตูน หรือนิยาย ย่อมได้ประโยชน์ ผมเอาตัวเป็นที่พึ่งทางการอ่านแต่เด็ก เรียนโรงเรียนมัธยมวัดราชบพิธ เลิกเรียนแวะไปร้านหนังสือที่เสาชิงช้า ร้านหนังสือเป็นเพิง ช่วยเจ้าของทำงานนิดหน่อย แลกกับอ่านหนังสือฟรี ครับอาจยืมค้างคืน เรื่องชอบอ่านการ์ตูน โตหน่อยนิยายเรื่องสั้น เมื่อชีวิตชอบอ่านจนถึงวันนี้ จะขึ้นเตียงประมาณ 2 ทุ่ม อ่านหนังสืออย่างน้อยครึ่งชั่วโมง แปลกเดี๋ยวนี้ชอบอ่านประเภทธรรมะ ปะปนเรื่องความรู้เล็กๆ น้อยๆ อาจถามเรื่องเพศศึกษาเคยอ่านไหม ไม่น่อ แต่ก็ยังชอบซุกซน เรื่องจินตนาการตอนถอยหลัง 40-50 ปี ไม่รู้ว่านอกลู่ทางของชีวิตผิดแปลกกับคนอื่นไหม ครับต่างมีฮอร์โมนคอยกระตุ้น เคยขัดคำสั่งแต่จิตไม่ยอมโอนตามเถอะนาย ตื่นเช้าไม่เคยเป็นพิษภัย ตื่นเร็วจะทำอะไร นอกบ้านเช้ามืดสว่างแล้ว หลังบ้านซอกต้นไม้ใหญ่และจากู๊ดซี่พูล ผมเอาตาข่ายสูงกว้างมากั้น คั่นต้นเรดวูด และไม้พุ่มสูง ไปเก็บพรมที่ร้านทำพรมวางให้คนหยิบถือ จะนำไปทำประโยชน์ประเภทไหนเชิญ ผมนำมาวางบนพื้นซื้อพรมตั้งลูกกอล์ฟ และทำพื้นยืนให้สูง ครับฝึกหัดตีกอล์ฟทุกวัน เช้า กลางวันหรือเย็น แล้วแต่ความพอใจ ถ้าพูดถึงเวลา ครับคนเกือบ 80 ปี ย่อมมีเวลาให้กับชีวิตเสมอ ผมมีนิสัยฝึกแต่เด็กไม่ผลัดตัวเอง คิดอยากทำอะไร เริ่มลงมือทำ

ผมมีลูกกอล์ฟเยอะ คนเล่นกอล์ฟลูกเริ่มเก่าก็เริ่มหมดความสนใจ มากสิ่งชีวิตทิ้งของเก่ามองของใหม่ ความชอบพอและคุณค่าเก็บรักษาหรือเปลี่ยนมือมากมาย ไม้กอล์ฟใช้เกิน 30-40 ปีแล้วไม่เคยเปลี่ยน เคยได้ไม้กอล์ฟใหม่ทั้งชุด และไม้พัดจากการแข่งขันก็ไม่ใช้ ของเก่าใช้มานานยังชอบพอ และยังจะอยู่ต่อไป จนกว่าจะหมดสภาพของชีวิตก็คือ แม่บ้าน ยอมรับและสารภาพเสียตอนนี้ ชอบกอล์ฟมาก ตอนมีร้านอาหารจะออกจากบ้านตีห้า บอกแม่บ้านไปซื้อผักเนื้อเข้าร้าน ครับใช้นิสัยเอาเปรียบแม่บ้านมานาน ลูกหญิงและลูกชายอายุต่างกัน 9 ปี แม่บ้านอบรมเช้าขับรถไปส่งโรงเรียน เลือกโรงเรียนเอกชนดีๆให้เรียน พอถึงวันนี้ลูกได้ดี หญิงจบหมอ (MD) ชายจบด็อกเตอร์(PHd) อดให้เครดิตเมีย เพื่อนเคยถามลูกๆเก่งได้ยีนส์จากเอ็งหรือแม่บ้าน ผมยิ้มแหยพูดให้เพื่อนได้คิด ไม่รู้ซี แต่ข้าเรื่องเรียนก็นำหน้ามานานปี เปล่าโม้ ลองโทรไปถามสถาบัน แต่คนรุ่นโน้นละชีวิตไปหมดแล้ว แม่บ้านข้าเคยได้ทุนมาอเมริกาเรียนวิชาทำมาหากิน

มองดูอากาศยามเช้า เคลียร์ แสงอาทิตย์โผล่เกือบล้ำขอบฟ้า แต่แสงสว่างส่งทั่ว อดคิดชีวิตคนถ้าเป็นอย่างดวงอาทิตย์ถึงจะยังไม่โผล่ให้เห็น ความสว่างของโลกก็จ้าแล้ว ถ้าเป็นคนจะอยู่บ้าน ที่ทำงาน หรือเดินบนถนน ความรับผิดชอบชั่วดี ไม่ทิ้งของลงบนถนน ขับรถมีมารยาท นั่งรถเห็นเด็ก คนชรา ก็ลุกให้นั่ง สิ่งดีๆ ถือเป็นแบบอย่างของแสงจากดวงอาทิตย์ ยังไม่โผล่ แต่ส่งความสว่างมอบให้ชีวิตคน สัตว์ แม้แต่แมลง และต้นไม้

คำสองคำ พอใจกับชีวิต และความสุขของชีวิต ความพอใจของชีวิต น่าจะจับคำว่าความสุขของชีวิตเข้าไปด้วย แต่พอสุดท้ายสิ่งที่ทำให้มีความสุขเริ่มเลือนลาง แน่นอนครับความทุกข์ย่อมบังเกิด ผมมีเพื่อนรู้จักกัน 30-40 ปี ตอนนั้นเพื่อนมีปัญหากับครอบครัว สามีหมดความสนใจ สุดท้ายต่างแยกทาง นักจิตวิทยาบอกเหมือนกันทุกคน เมื่อชีวิตอยู่ด้วยกันมีแต่ความทุกข์กายใจ กังวลจะอยู่ด้วยกันทำไม ให้ชีวิตตตกต่ำ “คำพูดสุขจะเกิดจากหลังทุกข์” ถึงขีดไม่สามารถทำอะไรได้ จริงอย่างที่ว่า เธอแยกบ้านหิ้วลูกไปด้วย ทำงานหนัก ชีวิตเริ่มกระเตื้อง ผมชอบภาษาไทย คำว่ากระเตื้องหมายถึงชีวิตเริ่มดีขึ้น หมดความทุกข์ใจทีละนิด สุดท้ายชีวิตพบกับแสงสว่าง ผมหมายถึงสามารถยืนด้วยขาตัวเองได้ เป็นความจริงชีวิตเริ่มเป็นคนใหม่ ความทุกข์ ประสบการณ์เป็นคนคิดก่อนทำ ก่อนพูด สัญญาถ้ามีคนใหม่จะอดทน

ครับปัญหาทั้งหมดจากร้าย จนถึงเวลาเกือบปกติของชีวิต เรียกการแก้ปัญหาชีวิตแต่ละเปราะได้ ใส่สิ่งดีงามเป็นพื้นฐานของชีวิตต่อไป หลังจากนั้นเธอพบคนรักใหม่ ครับชีวิตสุขสบาย ทำงาน กลับบ้านทำอาหาร ครอบครัวใกล้ชิด

สิ่งที่ผมกล่าว สาบานได้พบเห็นสัมผัส เพื่อนหลายคนต่างมีความสุขปลายทางของชีวิต หลังจากมีครอบครัวใหม่ มีเงิน ครอบครัวอบอุ่น ลูกติดกลายเป็นความชอบพอ ผมอดคิดถึงพระพักตร์ของพระประธานที่วัดพุทธานุสรณ์ “พระพุทธวโรสุโขทัย” พุทธองค์นั่งกายตรง พระพักตร์ตรง สายตามองต่ำ พระหัตถ์วางบนตัก มือขวาทับมือซ้าย พระพุทธองค์พระประธานทุกวัด ทุกสถานที่ สิ่งปรารถนาสร้างเพื่อคุณความดี เป็นที่พึ่งทางใจคนทุกข์ ถอดรองเท้าเดินผ่านประตูพระอุโบสถ ค่อยคลานจิตสัมผัสพระพักตร์ ทุกวันญาติโยมมากมาย มากรายถวายดอกไม้หอม จุดธูปเทียนกราบและนมัสการ คนส่วนมากจะกล่าวขอความศักดิ์สิทธิ์ในพระพุทธองค์ จงบันดาลจิตใจของข้าพเจ้าจงละทุกข์ เริ่มด้วยแรงกายใจ และมีสุขตามอัตภาพของบาปบุญ ผมละสายตาจากข้อความ มองลอดหน้าต่าง เสาร์เช้า 7:30 AM ถนนว่างด้วยรถ วันหยุดส่วนมากจะตื่นสาย หรือตื่นปกติ ปรุงอาหารเช้า ผ่านมา 5 วัน จันทร์-ศุกร์ ครอบครัวแยกคนละทิศ ลูกเดินไปโรงเรียน สามีออกแต่เช้า ซานฟรานซิสโกรถติดเสมอ จะกราบไหว้พึ่งความศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยลดหรือชะลอความคับคั่งของถนน ครับท่านอาจอยากช่วย ท่านทำได้เพียงแนะบอกว่า มันคือความปกติของโลก ทุกวันทุกคนจะออกจากบ้านไปแหล่งงาน ยิ่งงานที่เจริญ คนงานเยอะ การเข้างานเวลาเดียวกันย่อมมีปัญหา ยิ่งเดี๋ยวนี้ ภาษีน้ำมันแพงขึ้น ค่าด่านข้ามสะพานราคาขึ้น ความหงุดหงิดย่อมเพิ่มของคนใช้ถนนและรถ

ตรงสี่แยกตรงถนน จะมีสีแดงป้ายมุมถนน ผมชอบเวลาเลี้ยวรถ รถไม่จอดบล็อกสายตา เสาปักให้หยุดก่อน จะมีคนเอากระดาษเขียนบ้านเลขที่มีสมบัติเก่าใหม่ อยากโละขายราคาถูก มีต้นไม้ด้วย เชิญคะพร้อมกล่าวขอบคุณที่สนใจ (Thank you)

ครับชีวิตผมนิยมสมบัติที่คนไม่นิยม สำหรับผมหลายสิ่งหลายอย่างเจ้าของหมดความสนใจ ใครจะรู้อาจจะนำสุข ความพอใจ สิ่งที่ได้นำความเจริญมาให้ ครับอดคิดถึงคำพูดของศาสนา “เคยเป็นสมบัติต่อกัน”