ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 12 ตุลาคม 2556

ช่วงเช้าสายของวันอาทิตย์ ยืนหน้าพระอุโบสถวัดพุทธานุสรณ์ หันหน้ามองผ่านประตูโบสถ์ สายตาสัมผัสโต๊ะหมู่บูชาลายประดับด้วยมุก พระประธาน “พระพุทธวโรสุโขทัย” เนื้อทองสุกปลั่ง รอบพระวรกาย มองเห็นสีนวลบาง พระพุทธองค์ประทับปางมารวิชัย ส่วนตัวเชื่อความศักดิ์สิทธิ์ สามารถเกิดและรับผลได้ มีสายใยของความเป็นมงคลเชื่อมโยงระหว่างพุทธองค์ และผู้มานั่งใจสงบ สวดมนต์ กราบไหว้ ขอพร มากคนรับรู้และสัมผัส เกื้อกูล พระเมตตาเป็นส่วนเสริมพลังให้กับจิตใจ ความสมหวังเกิดก็ต่อเมื่อ ต้องเป็นคนสู้งาน คนนั่งนอน กราบไหว้ ขอพร แล้วไม่ลุกขึ้นช่วยตัวเอง ไม่มานะ ไม่ขยัน ไม่มีความอดทนอย่าหวังว่าคุณความดีจากพระองค์ท่านจะทรงพระเมตตาช่วยเสริมสร้างชีวิตให้มีความสุข แต่ถ้าขยันมานะ พระพุทธองค์จะเปิดทางมืดเป็นทางสว่าง

เห็นเด็กเล็กลูกหลานคนไทย พ่อแม่พามาเรียนภาษาไทย วัฒนธรรมไทย และดนตรีไทย ตอนแรกไม่อยากมา เพราะเรียนห้าวันที่โรงเรียน วันหยุด อยากเล่นกับเพื่อน ต้องการมีเวลาเป็นของตัวเอง แต่เมื่อพ่อแม่ให้เหตุผล การใฝ่หาความรู้ และการมีเพื่อนเพิ่ม เป็นพลังของชีวิต เมื่อเชื่อฟัง พ่อแม่ ครู พระ ทำสิ่งดีๆ เป็นแบบอย่างหลายรุ่นพูดภาษาไทยได้ อ่านออก และแข่งขัน ตามความหวังที่จะสำเร็จในมหาวิทยาลัย 30 ปีที่วัดเปิดนักเรียนมากรุ่นจบมหาวิทยาลัย มีทุกอาชีพ คงเป็นเพราะการอบรม สัมผัสกับพุทธองค์ในโบสถ์ ได้รับการอบรม สั่งสอน เชื่อมโยงกระแสความถูกต้อง

นายกสมาคมไทยภาคเหนือ คุณวัลลภ คชินทร เดินเข้ามายกมือไหว้ สวัสดีครับพี่ไพฑูรย์ ผมยกมือไหว้ตอบ พี่ครับกงสุลฝากกระดาษขอบคุณมาให้พี่ ตอนกงสุลบรรณา วังวิวัฒน์ ท่านมาที่วัดพุทธานุสรณ์ ที่เรียกว่ากงสุลสัญจร ท่านซึ้งที่พี่ช่วยเหลือ เสนอคุณความดีต่อสถานกงสุล พร้อมส่งแผ่นกระดาษ ผมหยิบอ่าน “ขอบคุณที่ช่วยกงสุล” เป็นข้อความสั้น แต่ความรู้สึกดีๆ เกิดกับใจ จึงเชื่อเสมอว่า “ชีวิตคนถ้ากระทำแต่สิ่งดี ย่อมได้รับสิ่งดีตอบ” อาจต้องอาศัยเวลา พูดกับตัวเองขอบคุณครับท่านกงสุลบรรณา

สังคมปัจจุบัน กิจกรรมและปัญหาล้นมือ คนพูดกับตัวเองเยอะ ถอยหลังไปไม่กี่ปี มากคนพูดเองเออเอง คนฟังขำ คำพูดไปเสียแล้ว เคยถามจะให้เขาไปไหน ก็ไปโรงพยาบาลประสาทไงล่ะ ปัจจุบัน การพูดกับตัวเอง หัวเราะร้องไห้ กลายเป็นเรื่องดี ผ่อนคลาย เหมือนกับอยู่คนเดียว อ่านหนังสือเสียงดัง เท่ากับใจจดจ่อกับการอ่านอย่างเดียว ไล่มากสิ่งออกจากความคิด การรับรู้เนื้อหา และคิดเสริมต่อย่อมเกิด

เมื่อพูดคนเดียว โดยเฉพาะคนคิดซับซ้อน กังวล เครียด จะถูกลดลง ถึงจะไม่หายขาด แต่คิดแก้ไข เข้ามาแทนที่ เหมือนที่พูดว่า คำพูดดีๆ แต่พูดแล้วไม่ลงมือทำ ย่อมมองไม่เห็นผล ถ้าจะให้ผลพูดแล้วทำ จริงแล้วเพียงคิดเฉย สิ่งดีก็บังเกิด อะไรก็ตามเริ่มทำสิ่งถูกต้อง ความกังวลจะลดตัว

ความจริง การเปลี่ยนที่ พบสิ่งใหม่ผ่อนคลายเกิด แม้เดินออกจากประตูหลังบ้าน ยืนมองรอบ ความแปลกใหม่เกิด ที่ใกล้บ้านผมเรียกเบิร์คเลย์มารีน่า จะมีสะพานซิตี้สร้างยาวกว้างออกนอกทะเล บ่อยครั้งชอบขับรถ แล้วเดินเล่นจะเห็นคนมากมาย เดิน ยืน มองรอบตัว ตรงหน้าจะเห็นเมืองซานฟรานซิสโก ขวามือสะพานโกลเด้นเกต ซ้ายมือสะพานเบย์บริดจ์ หลายคนเพลินกับการตกปลา การตกปลามากคนที่มาทำกิจกรรมคิดว่าเป็นกีฬา หลายคนตกปลามีความหวัง ถ้าปลากินเบ็ดตัวใหญ่ เนื้อมาก ย่อมเป็นอาหารทั้งครอบครัว เมื่อจับได้ บนสะพาน มีอ่าง เขียงให้ทำความสะอาด มีน้ำประปาให้ล้าง เสร็จใส่ถุงกลับบ้าน การตกปลา ทุกคนต้องซื้อใบอนุญาต และปลาที่จะเอาไปเป็นอาหาร ต้องมีขนาดความกว้างและยาว ถ้ายังเล็ก จับได้ปล่อย รอวันผ่านตัวโตเนื้อมาก ขยายพันธุ์และเป็นอาหาร

การมีกิจกรรม สร้างความผ่อนคลาย คำพูด แต่ละวันเราเห็นและรับรู้มากสิ่ง เราจะจำมากสิ่งก็ได้ แต่คนฉลาด จะเลือกเฟ้นจดจำสิ่งให้คุณ มีความสุข เหมือนผมกระดาษที่เก็บ ถือแนบตัวได้รับจากกงสุล ย่อมจดจำและบันทึกไว้ “ขอบคุณครับ” จะเก็บและจดจำความรู้สึกดีๆ ไว้

จริงแฮะ คนเรามีชีวิตนานปี มีประสบการณ์มากมาย ยิ่งเป็นคนไฝ่หาสิ่งแปลกใหม่ สิ่งดีๆ รับรู้ ทุกครั้งเมื่อสุข ฮอร์โมนความสุข ความพอใจหลั่ง เป็นการเยียวยาให้กับชีวิต จะออกมาจากท่าทาง คำพูด หน้าและความรู้สึก

เคยรับรู้ คนอกหัก จะช้ำใจนาน บางคนระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือน ก็เริ่มปรับกายและใจได้ เริ่มหารักใหม่ หลายคนถามไม่เข็ดความชอกช้ำหรือ ไม่หรอกถึงจะพบอีก มันคือประสบการณ์ ทุกครั้งผ่านเสริมสร้างภูมิคุ้มกัน แต่มากคนใช้เวลาหลายปี คนอกหักร่างกายสร้างฮอร์โมนของความเศร้า และสูญเสีย เป็นสารผสมปนเป เดินทางกับสายเลือด เลี้ยงทุกส่วนของร่างกาย กว่าจะเจือจาง ย่อมต้องอาศัยเวลา แต่คนเข้มแข็งทางใจ รู้จักคิด ไม่มีอะไรจะอยู่กับเราได้ตลอดกาลหรอก ถึงความเศร้าจะวิ่งปะปนกับชีวิต แต่ก็สามารถเผชิญหน้าพูดกับตัวเอง จะไม่เปิดโอกาสให้ความทุกข์ใจทำร้ายอีกต่อไป คนทุกคนเมื่อคลุกคลีกับความรัก ย่อมมีสุขและทุกข์แล้วใยกลัว เคยมีคนกล่าว คนเคยมีหรือกำลังมีความรักเวลาตายความรักก็ยังคลุกคลีด้วย ถ้ารับรู้ได้คงยิ้ม เออจริงความรัก ถึงจะนำความสูญเสียมาให้ โดยแท้สายใยความรักคือความสุข ความสมหวัง และปลายทางร่วมกันสร้างครอบครัว เมื่อรักไม่สมหวัง ข้าไม่แคร์ ยืนตรง ยักไหล่ ใยทำตัวให้ไร้ค่า คำพูดของธรรมะ “เมื่อมี ย่อมไม่มี”

มองกระดาษที่ได้รับ คุณค่ามากมายเป็นพื้นฐานของชีวิตคน ทำดีได้รับความดีตอบ จะเป็นผู้ให้หรือผู้รับ ถ้ามีความคิดดี เมื่อกระจายคุณค่า จะสัมผัส และเป็นรากฐานดีๆ มากมาย เชื่อมโยงกับคนรอบตัว

โจ๊กหรือเปล่า นั่งคิดคนในโลก หลายพันล้านเกิดมาแตกต่าง จากพื้นเพของพ่อแม่ ระบบการเลี้ยงดูของครอบครัว แบบดูแลหรือปล่อย ขาดการแนะ เราจึงเห็นคนในสังคม กายจะเจริญเติบโต สัมผัสได้ แต่ใจมีความคิดเห็นจะสัมผัสได้ ก็ต่อเมื่อการทำงานคนเราถ้าคิดช่วยสังคม มองลึกจิตใจย่อมได้รับการอบรมในทางดี แต่ถ้าใจคิดทำร้าย เอาเปรียบ ใจย่อมได้รับการอบรมไม่ถูกทาง ปัญหาเลวร้ายที่แสดงออกบางอย่างการลงโทษทางกาย สอน หรือให้งานไม่ได้ผล การแก้ไข ก็ต้องอาศัย รื้อโครงสร้างของพฤติกรรมใหม่ ส่วนประกอบส่วนไหนไม่ดี โยนทิ้ง เอาส่วนดีใส่แทน หมายถึงต้องอาศัยคนมีความรู้เฉพาะด้านแก้ไข

จริงหรือ คนมากมาย ชีวิตไม่เคยกล่าวคำว่า “ขอบคุณ” คำขอบคุณแสดงออกจากคำพูดหรือพฤติกรรมดีๆ แสดงตอบ ส่วนตัวไม่เชื่อว่า จะมีคนในโลก ไม่เคยกล่าวคำขอบคุณ เพราะทุกชีวิตอยู่ร่วมกัน พึ่งพาเกื้อกูล สังคมไทยจะมีบ่อย มีผู้วางตัวเป็นผู้วิเศษสามารถช่วยคนให้สำเร็จได้ โดยการสละเงิน โดยใช้เวทย์มนต์ ไสยศาสตร์ คำกล่าวเป็นผลสามารถช่วยคนพิการทางความคิด เมื่อมีความศรัทธา ล้วงกระเป๋าหยิบเงิน ทั้งๆ ที่เงินนั้นค่าของมันคือความเป็นอยู่ของคนในครอบครัว อาหาร เสื้อผ้า บ้านที่ต้องซ่อม แต่หวังจะได้รับสายใยของความมีโชค คนรับเงินยังรู้จักขอบคุณ ต่อผู้เขลาความคิด ผมไม่สามารถแยก ระหว่างคำขอบคุณของคนทำความดีได้รับ หรือคำขอบคุณของคนกระทำความชั่วหลอกลวงแต่ได้ผล

เหตุคนรู้จักกล่าวขอบคุณ แต่เกิดจนถึงตาย ต่างได้รับความเกื้อกูลจากพ่อแม่ ผู้ใหญ่ ครู และพระสงฆ์ ทุกท่านต่างหลอมชีวิตเรา คนปกติย่อมรับรู้คุณค่า คำขอบคุณอาจออกมาในรูปของการตอบแทน ผมชอบเห็นคนเต็มที่ทำงานให้สังคม เพราะสังคมเป็นส่วนยั่งยืนของทุกคน โดยเฉพาะสังคมในต่างแดน คนต่างพื้นเพ ถ้าสร้างสังคมให้มีกิจกรรม ช่วยเหลือ แนะนำ เชิญสมัครรับหน้าที่นายกสมาคม เวลาเหลือไม่กี่เดือนนายกวัลลภก็สิ้นสมัย งานสมาคมเป็นงานท้าทาย เสียสละ ยิ่งมีเพื่อนมาก สามารถชวนมาทำงานร่วมกัน สร้างแนวคิดใหม่ๆ โดยเฉพาะปัจจุบัน ลูกหลานไทย เกิด เติบโต และมีการศึกษา เด็กเกิดที่อเมริกา จะได้รับการอบรมให้ซื่อสัตย์ แข่งขันกันทำงาน เป็นสังคมพึ่งพา เกื้อกูล กระจายผลประโยชน์ และเด็กเกิดที่นี่รักความยุติธรรม

ตอนวัดมงคล ต่อสู้กับชาวบ้านเรื่องขายอาหารวันอาทิตย์ ลูกชายผมเคยบอกว่าอยากให้ติดต่อกงสุล ขอความช่วยเหลือ ร่วมมือ ผมถามว่าจำเป็นหรือ กงสุลอยู่ไกลไม่น่าเกี่ยวข้อง ลูกชายตอบว่าการต่อสู้เพื่อความถูกต้อง รวมทั้งวิทยุ ทีวี และสื่อต่างๆ จำเป็นจะแพร่ความถูกต้อง ลูกเชิญอาจารย์มหาวิทยาลัยมาด้วย วัดคือศูนย์กลางทางจิตใจของคนทุกชาติทุกภาษา เข้าวัดแล้วความรู้สึกดีๆ เกิดขึ้น วัดมีรายได้จากการบริจาคและการทำอาหารขาย เป็นการช่วยตัวเองน่าจะเป็นสิ่งดี เมื่อมีเงินสามารถขยายกิจกรรมเพื่อประชาชน

ผมรู้จักทิม ครูใหญ่วัดพุทธานุสรณ์ เกิดเติบโต และมีการศึกษาที่นี่ ผันตัวเองมาเป็นครูใหญ่สอนเด็ก นำทีมมาพัฒนาเด็กๆ ติววิชา จัดแคมป์ ครับเด็กรุ่นใหม่ มีสิ่งใหม่ๆ เสมอ

วัดมงคล อย่างครอบครัวคุณโป่ง และเพื่อนมาช่วยกิจกรรมวัดโดยเฉพาะสอนรำ ให้เด็กรุ่นน้อง

เชิญครับ สามารถนำผลงาน อ้างอิงหางาน เป็นคุณสมบัติติดตัว เป็นแบบอย่าง ถ้าถึงทางตันยังไม่มีคนสมัคร นายกคนเดิมวัลลภ พูดเสียหนักแน่น ผมยินดีทำงานอีก