ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 4 พฤศจิกายน 2560

เช้า 15 ตุลาคม 2017 ตื่นเช้า 5:30 AM ผมตื่นเวลาไล่เลี่ย เหมือนวันนี้มาตลอด เคยตื่นตี 4:00 AM เป็นประจำตอนเรียนหนังสือที่ออริกอน เป็นความจำเป็น การเรียนยิ่งรู้ตัวว่าต้องปรับปรุงการอ่าน ทำรายงาน และแถมต้องออกกำลังดูแลสุขภาพ ออกกำลังยกแข้ง ขา หมุนข้อเท้า ปีบนิ้วมือ รูดมือ ทำทุกวันเป็นประจำ สุขภาพย่อมชะลอตัวเสื่อม ยังไม่หยุดชงักงานกระทันหัน

วันนี้ต้องไปวัดมงคล งานวางดอกไม้จันทน์ แสดงความรักเคารพต่อพ่อแผ่นดิน ชั่วชีวิตผมเรียนหนังสือ ชอบอ่านเขียน โดยเฉพาะหอสมุดแห่งชาติท่าพระจันทร์เคยไปบ่อย เมื่อเรียนรู้ อ่านบุคคลของโลกที่ทำคุณประโยชน์ให้โลก ประเทศชาติ และพลเมืองทั่วโลกไม่มีใครทุ่มเทชีวิต แรงงานเพื่อประชาชนใกล้เคียงต่อพ่อแผ่นดินของไทยเรา

ครับโฉมหน้าความรู้ การเล่าเรียนในประวัติศาสตร์ย่อมเปลี่ยน เติมพ่อแผ่นดิน (ร.9) ของเรา ให้ทุกคนได้เรียนรู้การจะเดินทาง สร้างงาน แนะนำ ตลอดเวลา 70 ปี อีกกี่ร้อยปีกี่พันปี “อาจจะ” มีบ้าง แต่แท้จริงแล้ว ไม่เคยหวังจะมี เพราะสาเหตุใดหรือครับ ก็เพราะโลกปัจจุบัน คนรุ่นใหม่ติดวัตถุ ชีวิตทุกวันตั้งแต่ตื่นจนถึงเข้านอน ซ้ำก่อนหลับยังลืมตาโพลง คิดถึงสิ่งที่อยากเป็นเจ้าของ ชีวิตคนรุ่นใหม่ ถึงจะทำงานแต่ก็ชอบสิ่งบันเทิง ผสมผสานไปด้วย ฟังเพลง ขีดเขียน ถึงจะน้อยก็พอมีเป็นกระสาย คนรุ่นใหม่ทำงานน้อย แต่อยากรวยเร็ว ยิ่งโลกที่ผมอยู่เครื่องล่อใจมาก ถ้าโชคเข้าข้างอาจรวยเร็วได้ อย่าง พาวเวอร์บอล (ล็อตโต้) งวดไหนเงินสูง 3-4 ร้อยล้าน ก่อนวันออกทุกที่ยืนรอแถว ซื้อหลายใบ ครับผมชักจะคล้อยตาม ถ้าจะอดแซนวิช มื้อกลางวันเกือบ 10 บาทเพิ่มอีกนิด สามารถซื้อหวยได้หลายใบ อาจจะขัดกับศาสนาบ้าง แต่ชีวิตคน ก็ชอบเสี่ยงโชค เกิดโชคถึงเวลาใครจะรู้ เลขที่ซื้อ หลายตัวในใบของโชคลาภ นั่งขัดสมาธิ เรียงแถวยืดหน้าตรง ปากเผลอยิ้มนิดๆ คุณมีโชค เลขทุกตัวตรงกับเครื่องที่หมุน ครับความมีโชคจะเกิดเมื่อไหร่ หรือไม่เคยมีเลย เมื่อชีวิตยังมีความหวัง ทุนที่ลงไม่ทำร้ายชีวิตปัจจุบัน เชิญเถอะขอรับ ถ้าจิตยังคิดถึงความหวัง โชค ความสุข พอหวยออกหน้าอาจบึ้งตึงบ้าง ถ้าคิดได้เป็นคือสภาวะของชีวิต ที่ศาสนาบอกว่า เสื่อมลาภ และมีลาภ

ชีวิตตื่นเช้า เหมือนกับต้นไม้ยืนต้น รากแก้วชอนไช ยึดลำต้น ไม่เอียง ไม่โค่น แตกกิ่งก้าน ใบแตกต่างสวยงาม ร่มเย็น ก่อนลุกจากเตียง ออกกำลังมือ แขน เท้า 15 นาที ผมเปล่าโม้ทำทุกวัน สายหน่อยเดินไปพาร์คใกล้บ้าน ไม่ไกลหรอก คนไปเดินเยอะ เหตุที่ชอบมีบันไดขึ้นลงประมาณ 15-20 ขั้น ครับผมต้องฝึกขึ้นลงโดยเฉพาะลง รู้สึกลำบาก เพียงหัดก้าว มือยึดราวหลวม ครับตั้งความหวังถึงขึ้นลงจะไม่เหมือนเก่า แต่เมื่อฝึกทุกวัน หวังกับใจ คงจะยังขึ้นลงได้ ไม่จอดกลางทาง จะไปไหนๆ ย่อมไม่เป็นภาระ

พอตื่นผมนิยมกาแฟ และเค้ก บ่อยครั้งซื้อ ชีสส์พัฟฟ์มาไว้ กินเสร็จเดินมาห้องโถง หยิบลูกกอล์ฟ 10 ลูก เคยฝึกหยิบ เติมที่ได้ 5 ลูก โดยปกติหยิบคล่อง 4 ลูกเท่านั้น มาวางบนพรม เอาหมอนกั้นหัวและปลายพรม ครับฝึกพัด และฝึกเหวี่ยงแขน ยอมรับไม่สามารถเล่นได้เหมือนเดิม เพียงแต่ยังสานต่อความชอบพอ และออกกำลัง สายหน่อยไปชิฟหลังบ้าน เหลียงมองชั้นเห็นถ้วยกอล์ฟหลายใบ กำลังใจเพิ่มฮึดสู้ ท้องฟ้ายังไม่เปิด หยิบกาแฟของกินร่วมมาวางที่โต๊ะเขียนหนังสือ โต๊ะและมุมวาง ผมอดที่จะคุยไม่ได้ ตี 5 เกินเล็กน้อย ความมืดยังปกคลุม มองลอดหน้าต่าง เห็นสะพานโกลเดนเกท ทะเลภายใน ครับเช้าน้ำทะเลจะเรียบ มองเห็นตึกสูงต่ำของเมืองซานฟรานซิสโก สิ่งที่สัมผัสกับสายตาคือดวงไฟหลากสีระยิบระยับ เหมือนเพชรแท้เม็ดงามสวมในสาวสวย ตึกสูงต่ำแตกต่างรูปร่างเปรียบดังคนสวย

ครับธรรมชาติไม่เคยหักหลัง ความเป็นปกติยังคงอยู่ เพียงแต่เรามองด้วยสายตา และความคิดหมองหม่น สิ่งที่เห็นจึงพล่าไม่งดงามตามความเป็นจริง ธรรมชาติมากที่ทรุดโทรมแห้งแล้ง ฝนไม่ตก ต้นไม้ถูกตัด เกิดจากคนไม่มีคุณธรรม คือความดี สายหน่อย มองที่หัวมุมของถนน บ้านผมอยู่อาศัยหลับนอน เป็นบ้านหัวมุม สายหน่อยคนชอบพาหมาเดิน มุมถนนตั้ง 4 ด้าน กำลังได้รับการพัฒนา ทุบหิน(ถนน) ราดปูน ราดเพื่อคนพิการ ครับอดคิด แต่ละวัน ผมเสียภาษีให้เมืองผมอยู่ก็ด้วยการซื้อของกินของใช้ ภาษีที่ได้จากคน ซิตี้นำมาพัฒนาถนน ป้าย จ้างตำรวจ แม้แต่รถกวาดใบไม้จะมาทุกอาทิตย์ วันจันทร์

นั่งดูการทำมุมถนน รถทำลายคอนกรีตจะมาเช้า ตัวไม่ใหญ่ เวลาเจาะคอนกรีตจะทำมุม มหัศจรรย์ เจาะคอนกรีตพอแตกยังคุ้ยยกหิน งานที่เห็นสองวันก็เรียบร้อยแล้ว งานทุกอย่างถ้าคนพร้อม เครื่องมือพร้อม ความรับผิดชอบเต็ม อะไรๆ ก็ไม่เคยเกินความสามารถ

เวลาวางดอกไม้จันทน์ พิธีเริ่ม 12:00 เที่ยงตรง เมียผมนิยมไปไหนก่อนเวลาเสมอ เพราะไม่อยากไปสาย โดยเฉพาะไปวัดมงคลรัตนาราม วันอาทิตย์ระหว่าง 10:00 AM ถึง 1:00 PM – 2:00 PM รถยังหาที่ว่างยาก เหมือนวันนี้ ผมวนรอบๆ วัด เต็มไปด้วยบ้านอยู่อาศัยโดยเฉพาะวันอาทิตย์ วัดขายอาหาร คุณถ้ายังไม่เคยมาวัด ซื้ออาหารไทยที่วัดขายทาน คนนิยมมาก ส่วนมากจะเป็นคนหนุ่มสาว ผมเหมาะน่าจะเป็นเด็กมหาวิทยาลัยยูซีเบิร์คเล่ย์ คนรุ่นใหม่ชอบทานอาหารไทย คนเยอะมาก โดยเฉพาะอาหารที่วัด ถ้าเลือก 2-3 อย่างจานเดียว อาหารเต็มจาน ยิ่งก๋วยเตี๋ยวเนื้อ คนนิยมมาก ทุกคนลงความเห็นอร่อยกว่า Pho (เฟอ) และให้เยอะกว่าร้านนอกวัด ถ้วยเดียวอิ่มตลอดวัน สิ่งที่คนมาอุดหนุน ความรู้สึก อิสระ ได้เพื่อนใหม่ เท่ากับดูแลสังคมแล้วบุญล่ะ

จึงไม่แปลกวัดน่าจะร่ำรวย ครับวัดรวย เราน่ายินดี เพราะวัดจะปรับปรุง อย่างตอนนี้วัดมงคลรัตนารามทาสีวัด ซ่อมแซม ปรับปรุงทั้งคุณภาพและปริมาณอาหาร การที่วัดปรับปรุง คนได้รับประโยชน์คือสาธุชนทุกคน ไม่มียกเว้นนะขอรับ เพราะวัดคือศูนย์กลางโดยเฉพาะจิต สามารถมาทำบุญ นั่งสมาธิ มามีเพื่อนใหม่ วัดมีสิ่งเหล่านี้ ผมเคยเห็นญาตินำพี่น้องป่วยมาวัด เพื่อใช้เมตตารักษา เหลือเชื่อหายวันหายคืน ได้คุยได้ฟังเทศน์ ยิ่งเข้าถึงพระคุณของพระพุทธเจ้ามีแต่ความเมตตา สิ่งเดียวที่สัมผัสชีวิตคือความถูกต้อง สงบ และสว่าง

ผมชอบคำสอนสองคำนี้มาก คำว่าสงบ เพียงใจ ไม่ยึด ปล่อยตามความเป็นจริง ผมชอบอ่านหนังสือธรรมะ เพราะเป็นของคู่กับชีวิต โดยเฉพาะจิต จิตโดยปกติ ไม่มัวหมอง จิตของคนใส่ไม่มีกิเลส จิตเกิดดับตลอดเวลาไม่ใช่ดวงเดียวกัน แต่แปลกจิตดวงเดิมก่อนดับ จะส่งกรรม คือผลของความดีและไม่ดีสู่จิตดวงใหม่ ศาสนาเชื่อว่าตายแล้วเกิด จิตดวงสุดท้ายจากคนตายเรียก จุติจิต จะส่งผลกรรมต่อจิตดวงใหม่ ซึ่งเรียกว่าปฏิสนธิจิต คือ จิตไปเกิดในร่างใหม่ เป็นจิตคนละดวง แต่บาปบุญที่ส่งต่ออันเดียวกัน

ผมถือโอกาสพูดต่อพฤติกรรมของจิต ไม่เพียงจิตเท่านั้นที่เกิดดับตลอดเวลา เนื้อหนัง เซลล์ ลมหายใจและเซลล์ในร่างกาย กระบวนการของจิตเกิดและดับ จะมีกระบวนการ เกิด ตั้งอยู่ และดับไป

เผลอวนหาที่ 2-3 รอบ ได้ที่จอดไกลหน่อย แต่ปัจจุบันไม่บ่น ดีเสียอีก เดินไกล ได้เดิน ออกกำลังขา ได้สัมผัส บรรยากาศรอบตัว ความคิดประเภทนี้จิตแพทย์เรียกว่า คิดบวก อยากให้ทุกคนมี