ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 10 สิงหาคม 2556

สองสามวันอากาศร้อน คนบ่นกันทั่ว เสียงโทรศัพท์ดัง 11.30 AM ภรรยาโทรแปลกใจ ปกติเวลานี้ยังอยู่ในห้องยิมส์ จะออกก็ราวๆ เที่ยว ขาดเกินนิดหน่อย แต่ชีวิตคนที่มีความรับผิดชอบจะคำนึงยึดการไปทำงานก่อนเวลา และเลิกหลังเวลาเล็กน้อย ชีวิตเขาบอกว่าได้รับการฝึกมาจากเด็กๆ พ่อแม่ยึดคำพูดที่เรียกว่าข้อตกลง สัญญา ถ้ามีสิ่งอยากทำต้องล้ำเส้นข้อตกลงก็ต้องพูดจากัน ไม่ใช่ถือวิสาสะทำผิดแล้วค่อยบอกกล่าว ย่อมไม่ถูกต้องเน้นเสียงดัง

ผมรีบขับรถแจ่นไปรับ พอถึงวัยนี้ ไปไหนๆ ผมกับภรรยาจะพ่วงกันเสมอ รถใช้มีคันเดียว อีกคันจอดไว้ไม่ได้ใช้เป็นปี ไปดีเอ็มวี บอกว่าไม่ต่อไลเซ่นต์ จอดรถไว้เฉยๆ เพราะถ้าใช้รถสองคันไม่คุ้ม เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยไปไหน ยิ่งระยะไกลหยุด จะไปใกล้ๆ ไปห้องสมุด อยู่สองบล๊อกจากบ้าน หลายคนบอกว่าทำไมไม่เดิน ออกกำลัง ขี้เกียจน่ะผมตอบกลับ เพื่อนพูดต่อ ความเกียจคร้านมีทุกคนนั่นแหละ ยิ่งอายุหลังเกษียณ อะไรๆ ก็ทรุดโทรม แต่มีข้อแม้ ถ้าเราปล่อยให้ทุกอย่างไปตามความพอใจ สุขภาพจะแย่ลง เพื่อนบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างมีสองด้านเสมอ ถ้าเราเกียตคร้าน สุขภาพจะทรุด ถ้าขยันออกกำลัง เพียงรู้จักเดิน สุขภาพกายและสุขภาพใจก็ดีขึ้นเห็นทันตา ผมยิ้มตอบ แปลเป็นคำตอบเห็นด้วย ไม่ดื้อด้าน บ่อยครั้ง อาทิตย์ละสองสามครั้ง ไปร้านหนังสือ ร้านขายของชำอย่างเซฟเวย์ ไม่ได้ขาดของกินบ่อยหรอกที่ไป เพราะมีหนังสือ ประเภทรายสัปดาห์ให้อ่าน ผมชอบที่เมืองอเมริกา เรื่องหนังสือ อยากอ่าน อยากเปิดดูรูป ทางร้านไม่ว่า เพราะความคิดของเขา เรียนรู้ สืบต่อกันมาในทางดีที่ว่า “คนสนใจ มายืนอ่านและเปิดดูรูป ไม่ซื้อเล่มนี้ ก็ซื้อเล่มอื่น หรือไม่ซื้อวันนี้ วันหน้าก็ซื้อ” ความคิดที่ว่าไม่ได้พูดลอย มีสถิติ แต่ถ้าไม่ซื้อเลย เขาก็คิดว่า คนเราอยู่ร่วมเป็นสังคม คนฉลาดคิด ย่อมไม่สร้างความเดือดร้อนและสำคัญ เป็นแบบอย่างดีๆ ก็มาจากการอ่านการฟัง และถกเถียง

อาทิตย์อย่างน้อย 3 วัน จันทร์ พุธ ศุกร์ ภรรยาจะให้ขับรถไปส่ง วายเอ็มซีเอ เหตุผล หาที่จอดยาก อดคิดเข้าข้างตัวหรือภรรยาอยากให้เราไปเป็นเพื่อน จริงแล้วผมเต็มใจ คนเราอยู่กันมานาน มากสิ่งเกื้อกูล ใกล้ชิด ชีวิตย่อมมีค่าเสมอ

ผมมีเพื่อน และคนรู้จักมากที่ หมายถึงมากเมือง อย่างซีแอตเติ้ล หลังจากเกษียณ สามีจะไปอยู่เมืองไทย ครั้งละสามสี่เดือนหนาว หิมะตก ที่ซีแอตเติ้ล กลับไปนอนอากาศอุ่น (ร้อน) เมืองไทย เพื่อนบอกว่าภรรยาเขาไม่อยากไป อยากอยู่กับลูกและหลาน พออยู่ไทย เข้าก๊วนคนวัยเดียวกัน สนทนา ช่วยสังคม แม้แต่ท่องเที่ยว

ผมไปอริโซน่าหลายครั้ง โดยเฉพาะช่วงลูกสาวไปเรียน อินทรีเกตเม็ดดิซีน ไปอยู่ทรูซอน และฟรีนิกส์ หน้างสปริงอากาศเยี่ยม แต่พอหน้าร้อน อดร้องโอย เกินร้อย ไม่มีลม ร้อนแบบแห้งๆ ขนาดใบไม้ยังเฉา เหี่ยวและเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีเหลือง และสีน้ำตาล ร่วงจากต้น แล้วคนมีจิตใจ สามารถบ่น ถ้าหลีกเลี่ยงได้จะทำ รัฐนี้คนเกษียณเพียบ เขาบอกว่าค่าครองชีพถูก โดยเฉพาะบ้าน อากาศแย่มีเฉพาะหน้าร้อน สองปีมา ผมกับเมีย ขับรถไปเกาะวิกตอเรีย เมืองแวนคูเวอร์ และเมืองรีเวินเวิด (เมืองเยอรมัน) ได้คุยกับตายาย ขับรถบ้าน พออริโซน่าร้อนขับรถเข้าปาร์มสปริง แอล.เอ. ขับเรียบทะเล แวะมากที่ แม้แต่เฮิ๊ตแคตเซิ่ล มอนเทอร์เรย์ ซานฟราน เข้านาป้าเมืองไวน์ แวะหลายไร่ไวน์ ชิม เมา จอดรถบ้านหลับนอน รุ่งขึ้น ตีรถเข้าสาย 80 เหนือ ต่อสาย 5 ครับผ่าน ยูยีนส์ ซาเล็ม ปอร์ตแลนด์ ข้ามสะพานบนแม่น้ำโคลัมเบีย เข้ารัฐวอชิงตัน ชิปรถขึ้นเรือไปวิกตอเรีย วกเข้าแวนคูเวอร์ ขับไปตะวันออก หักลงใต้ เวลคัมโฮมพูดกับเมีย

ตายายบอกว่า สองสามเดือนอยู่ในรถ บนถนน ที่ไหนสวย คำว่าสวยของตายาย ต่างกับคนหนุ่มสาวอย่างพวกคุณ ท่านบอกว่า ธรรมชาติที่ไหนสวย สถานที่มีชื่อทางประวัติศาสตร์ จะแวะเข้าชม ผมถามคงใช้เงินมาก เรื่องกินใช้น้อย กินผลไม้ ดื่มน้ำ แต่พอจอดรถค้างคืน อาจมีไวน์แดงดีๆ ตาบอกว่ายายก็ชอบ เราใช้ชีวิตแบบคนเมดิเตอร์เรเนี่ยน อายุยืน กินผลไม้ ผักสด ปลา ดื่มไวน์แดง แต่ไม่ลืมออกกำลัง หยุดที่ไหนขี่จักรยาน และความสะอาดของธรรมชาติ อากาศบริสุทธิ์ อดคิด ผนวกเข้ากับคำพูดหลวงพี่ สังคมของคน ถ้าคนส่วนมากมีเมตตา ชีวิตดีๆ ก็ย่อมได้รับการถ่ายทอด เมื่อใจสุข สิ่งดีงามอย่างอื่นก็ตามมา แม้สุดท้ายก็ให้อภัยหลังจากสาบแช่งคนโกงประเทศชาติ เพื่อนผมหลายคน ไปกลับระหว่างกรุงเทพฯ – ซานฟราน แต่ละครั้งอยู่ 2-3 เดือน มากเหตุผล อยู่นานให้คุ้มกับค่าตั๋ว ยิ่งเดี๋ยวนี้ตั๋วแพง เครื่องบินอ้างน้ำมันแพง และช่วงลงสายการบินขาดทุน พอช่วงคนเดินทาง การเพิ่มค่าโดยสารบ้างต้องทำ ครับธุรกิจมากสิ่ง ถึงธุรกิจจะปกติ แต่ก็ขาดทุน คงมากด้วยเหตุและผล โดยเฉพาะสายการบิน คนนั่งฟรี จ่ายน้อยมีเยอะ และบางสาย เกษียณยังได้รับการบริการด้านนี้ และที่สำคัญ พอเกษียณเงินก้อนโต เลขเจ็ดตัวถูกยัดเยียดให้รับ ข้ออ้างจะเป็นแบบผมคิดหรือเปล่า คุณได้มาก อีกสองสามปี ถึงคราวผมเกษียณ เมื่อลงหลักจ่ายเงินมากให้คนอื่นก่อน ถึงเวลาเรารับเพิ่ม

เพื่อนบอกว่าชอบเมืองไทยมาก พ่อและแม่ถึงท่านจะไม่อยู่ แต่ญาติพี่น้อง และเพื่อนๆ อยู่เต็ม ถึงเมืองไทยอากาศจะร้อน เมื่อทุกคนอยู่ได้ แล้วเมื่อเกิดและเติบโตจะทำตัวรังเกียจความร้อน คิดผิดคิดใหม่ได้ หลายคนบอกว่าโดยเฉพาะกรุงเทพฯ คนเยอะ รถติดมันเป็นเรื่องธรรมดา เมืองใหญ่ๆ คนก็เยอะทั้งนั้นแหละ แกเคยไปนิวยอร์คไหม โอ๊ยรถใต้ดินสกปรก คนเยอะ และมากคนน่ากลัวออก ถ้ามองดีๆ กรุงเทพฯ มีคนน่าสงสารเยอะ อย่างขอทาน สลัม และคนด้อยโอกาส เลยคิดว่าถ้าเราปรับตัวอยู่ได้ คนรอบข้างก็มีความสุขนะที่เขาเห็นเรา กลางวันนอนหลับ กลางคืนโต้รุ่งไม่ทำงาน หาความสุขไปวันๆ ความสุขทางเนื้อหนังหาง่ายกว่าหาอาหารดีๆ

หลายคนบอกว่าคนกรุง เยอะ เดินยั๊วเยี๊ย โดยเฉพาะในมอลล์ แย่งกันกินแย่งกันใช้ เอาเปรียบ นี่ดีนะของที่เห็น ราคาแพงกว่าจะได้ ก็ต้องใช้เงินแลกมา คนกรุงไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างที่กำลังจะพูดไหม ชีวิตเกิดมา ถึงจะไม่ทัดเทียม เรื่องฐานะ การศึกษา หน้าที่ทำงาน แต่ก็ทัดเทียมความอยากได้ ไม่รู้จะอยู่นานไหน เมื่ออยากได้อะไร ถึงเป็นหนี้บ้าง ทุกอย่างมันก็เป็นไปตามกฎขึ้นลง เมื่ออยากได้ก็ต้องได้ เขาพูดประชดว่าคนกรุงเดี๋ยวนี้อายุยืน ปัจจุบันคนชอบอายุยืน เหตุผลจะได้ดูโลกอีกนาน อยู่กับลูกหลาน แต่มีข้อแม้ สุขภาพต้องแจ๋วด้วย ลูกหลานเป็นห่วง แต่ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้ในสังคม คนโกงเยอะ ไปไหนมีแต่คนเอาแต่ความรู้สึกของตัวเป็นที่ตั้ง คนภายนอกวงการไม่สน อายุยืนก็ไม่น่าจะอภิรมย์ สู้พอสุขสบาย ก็ตายจากไปน่าจะดี

ผมเคยถามคนที่สามีไปอยู่เมืองไทย ปีละ 2-3 ครั้ง ครั้งละนานเดือน ไม่คิดถึง ไม่ห่วง ไม่คิดมากเลยหรือไง เพราะคนไทยคนสวยเยอะ ถ้าเงินตุงกระเป๋า มากคนที่อุปนิสัยรักดอลลาร์ ก็จะอ่อนเอน ทำตามเงินต้องการได้เสมอ คำตอบ ฉัน “ปลง” คำตอบมากคนได้ยิน แต่พอลับหลัง เสียงกระซิบฉันไม่รู้จะทำอย่างไร “เซ็ง”

ผมบึ่งรถไปจอดหน้าสถานที่ออกกำลัง ภรรยานั่งรอ ทำไมออกก่อนเวลา อากาศวันนี้ร้อนมาก เล่นแล้วเหนื่อย มากคนทนไม่ไหวก็ออกเหมือนกัน

ครับชีวิตคนกับธรรมชาติ เกื้อกูลกัน แต่คนได้เปรียบ เพราะสามารถปรับปรุง ตัดตอน และหลบหน้าจากที่หนึ่งไปอีกที่ หรือไม่ก็สามารถปรับปรุง ต่อเติม ขยาย ให้เข้ากับตัวเอง แต่ที่แน่ๆ ศาสนาบอกว่า ถ้ารู้จักปรับใจตัวเอง ไปทางถูกต้อง สิ่งดีอยู่แล้วจะดียิ่งขึ้น สิ่งน่าเบื่อน่ารำคาญจะลดค่ากลายมาเป็นความพอใจ แล้วแต่คุณท่านจะเลือกหงุดหงิด มีโทสะ พอเหนื่อยก็คลายตัวเอง หลวงพี่เทศน์ต่อ โยมติดความว่างเปล่า ใจก็ยังรับรู้ความอยากอีกนั่นแหละ เสียงสาธุ