มานั่งโต๊ะเขียนเรียนหนังสือที่มุมหน้าบ้าน หลายอาทิตย์อยากให้ฝนตกบ้าง ถึงหน้าที่ไม่เกี่ยวกับการตกของฝน แต่ความเป็นคนไม่เฉพาะผมเห็นอะไรไม่เป็นไปตามความต้องการก็ขอ อาจจะขัดต่อหลักความเป็นจริงของธรรมชาติ แต่การขอ การคิดสิ่งดีงาม ความถูกต้อง ความสุขสงบของใจก็บังเกิด

แถวบ้านคนไม่มากเป็นหมู่บ้าน เห็นผู้สูงอายุเดินขึ้นลงถนนหน้าบ้าน เยอะจูงสุนัขครับ การเดินคือการออกกำลัง ปัจจุบันสุนัขเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต สุนัขสอนง่ายแสนรู้ต่อเจ้าของ

ข้างโต๊ะแม่บ้านจัดโต๊ะร่มรื่น ระดับเดียวกับโต๊ะ ทางขวามือ พระพุทธรูปนั่งขัดสมาธิ องค์เกินฟุต พระพุทธองค์นั่งขัดสมาธิหลับตา จิตคงสงบไม่คิดอะไรให้ฟุ้งซ่าน มือขวายก งอศอก ฝ่ามือกางหันออก มือซ้ายวางทับหัวเข่า พุทธรูป แม่บ้านวางบนแจกัน ลายสวยงาม สูงเกิน 2 ฟุต ตรงข้างพุทธองค์มีกระถางต้นไม้สองกระถาง กระถางลายดอกไม้สีเขียวเข้ม ครับบ่อยครั้งผมชอบมองความงาม และคู่กับความสงบ ปลอดโล่งใจ

มีกระถางมังกรใส่ต้นไทร กิ่งก้านมาก สูงติดหลังคา ต้นไทรเติบโตกับบ้านเกิน 40 ปี ช่วงนี้ใบแก่ เหลือง หล่น ใบใหม่เกิด แม่บ้านผมชอบ ของแบบไทยอย่างตะเกียงข้างหน้า ลายดอกไม้สีคราม มี 6 แฉก บนโต๊ะมีกองกระดาษเขียนหนังสือที่ใส่ปากกา 2 ถ้วยแก้ว วันนี้หยิบปากกาหลายด้าม เขียนหนังสือ แต่ไม่มีหมึก แปลกไม่ได้ใช้บ่อย หมึกสามารถแห้งได้ ครับสรรพสิ่งในโลกจะมีชีวิตอย่างคน สัตว์ ต้นไม้ ก็สามารถเสื่อม ร่วงโรย และหมดสภาพของชีวิต (ผุพัง ตาย) ผมเชื่อตายแล้วเกิด จึงทำความดี

คงเหมือนผม เดือนมิถุนายน วันที่ 3 ลูกเมียอวยพรวันเกิด ย่าง 84 ปี มาอเมริกา วันที่ 28 สิงหาคม 1968 ปี 1969 นั่งเกรฮาวไปเรียนที่ออริกอน ชีวิตคนเมื่ออยู่ในท้องแม่เติบโตทุกวัน เป็นความจริงอยู่ในท้องแม่ แม่อ่อนโยน ลูบท้องตัวเองทุกวัน ลูกรักแม่ดีใจที่มีลูก จะหญิงหรือชาย แม่รักลูก เป็นคนดีนะลูก คำพูดของแม่ มืออ่อนโยนลูบท้องไปมา แม่จะผูกพันกับลูก ตั้งท้องเติบ ยังเด็กแม่อบรม ส่งเรียน แม้แต่มีครอบครัว แม่ยังแนะนำ

เป็นความจริง สิ่งมีชีวิตจะถ่ายทอดพันธุกรรมสู่ลูก ความฉลาด ความดีงาม ขยันหมั่นเพียร บางครั้งเราจะรับรู้ และสัมผัสได้ พ่อแม่มีเมตตา มีคุณธรรม โอบอ้อมอารี แต่ลูกกับผิดแปลกทางจิตวิทยาบอกว่า พันธุกรรมเป็นความจริง พ่อแม่ดี แต่ลูกผิดแปลก คงได้รับอิทธิพลจาก “สิ่งแวดล้อม” หรือเจนเนอเรชั่นของชีวิต

อดขอบใจหนังสือพิมพ์ไทยแอล.เอ. ที่มอบโอกาสให้เขียนบทความเป็นพฤติกรรมที่ผมต้องค้นคว้า และหาต้นตอเขียน ปกติเป็นคนชอบอ่านเขียนตั้งแต่เด็ก

คงได้รับยีนส์จากพ่อแม่ แม่เคยเล่าให้ฟัง ได้รับทุนเรียนหนังสือ แต่แม่เลือกทำมาหากิน ชอบชีวิตแบบธรรมดาของคนต่างจังหวัด ถึงจะอยู่ต่างจังหวัด ห่างไกลความเป็นชีวิตอย่างโรงเรียน แต่แม่ก็ส่งลูกทุกคนเรียน

8:30 AM แดดจ้า มองลอดหน้าต่าง รถวิ่งลงถนน มองตึกซานฟรานซิสโก ตึงสูง ต่ำ ล้อมรอบด้วยน้ำทะเล เป็นอ่าวภายใน ถ้าเคยมาซานฟราน จะนั่งรถรางระยะสั้น ขึ้นที่สูง มันคือประสบการณ์ของชีวิตในซานฟรานซิสโก อย่าลืมไป ฟิสแมนวอฟ เดินรอบๆ มีร้านขายปลา มื้อกลางวันเป็นปลาสด ออกจากฟิสแมนวอฟ ไปสะพานโกลเด้นเกจ จอดรถเดินข้ามสะพาน กลางสะพานภาพที่เห็น เกาะหลายเกาะ เรือใบ ครับบอกเล่าคนแล่นเรือใบเป็นกีฬาของคนมีเงิน ซื้อเรือใบ ที่จอดเรือ ระหว่างแล่นเรือใบ ไวน์เย็นๆ ครับชีวิตกระตือรือร้นตลอดเวลา หลานผมคนกลาง อายุ 14 ปี ชอบแล่นเรือใบ คนเล็ก อายุ 12 คนโต 16 เล่นฟุตบอล

แถวถนนบางถนน รัฐอนุญาตให้สร้างตึกการค้า 4-5 ชั้น หลายบ้านวิวธรรมชาติที่มองเห็นอ่าว เรือใบ สะพาน ตึก 4-5 ชั้นอาจบัง แต่ที่โต๊ะทำงานผมไม่เป็นปัญหา คงเห็นธรรมชาติงามๆ เพราะที่บ้านทางลาดต่ำลง

มีคนเคยถามผม หญิงสวยงามกับธรรมชาติที่สวยงาม อะไรมีคุณค่ากว่ากัน คำว่าคุณค่า คือ คุณประโยชน์ควบคู่กับชีวิต คนจะร่วงโรยเร็วตามกาลเวลาจะพยุงชีวิตก็โดยการตกแต่ง แต่เป็นความจริง มนุษย์จะด้วยความสนใจในเวลาที่ผ่านไปทุกวัน แต่ธรรมชาติต้นไม้ที่บ้านผม ความงาม เราแต่ง ตัด ความงามจะเพิ่มคุณค่าตลอดเวลา และเป็นสัจจธรรม ธรรมชาติ ความงามจะพัฒนาชีวิต กระตุ้นให้วัยที่สูงขึ้น เริ่มร่วงโรยแต่การมองธรรมชาติจะพัฒนางอกงาม เจริญขึ้น ต้นไม้ถึงจะชรา แต่ก็มีหน้าที่ผลัดใบ ออกดอก ให้เงาร่มรื่น ถ่ายออกซิเจน

หยุดพักสายตา ปล่อยวางมือจากกระดาษเขียนหนังสือ ถนนตรงข้าม มีคน 3 คน สามี ภรรยา และลูก และหมาตัวโตเดิน ครับคนดูแลสุนัข เวลาพาเดิน ย่อมพัฒนาสติสัมปชัญญะ (คือความรับรู้) หมาจะหยุดดมกลิ่นบ่อย ยิ่งข้างทางมีสนาม ต้นไม้ จะหยุดหาความสนใจรอบๆ

ตอนเป็นเด็ก เรียนประถม ที่บ้านมีหมา 3 ตัว ตัวแม่ชื่อ “กาหลง” มาจากไหนไม่รู้ แม่เลี้ยงไว้ หลายปีเติบโต มีครอบครัว ดูแลบ้าน คนแปลกหน้าเดินผ่าน จะเห่า แยกเขี้ยว แต่ไม่ทำร้าย เพียงทำหน้าที่ดูแลบ้าน เตือนสติคนแปลกหน้า เดินผ่านบ้าน การเห่า พร้อมแยกเขี้ยว มองคนแปลกหน้า หลักมนุษย์วิทยา เป็นการเตือนสติว่า สัตว์อย่างหมารู้บุญคุณเจ้าของบ้าน ดูแลเฝ้าบ้านหลายคนบอกว่าเหงาเป็นเพื่อนที่ดี

บ้านตรงข้าม ต้นไม้หลายต้น กิ่งใบ ตามลม แถบบ้านผมอากาศเย็นตลอด เพราะลมทะเล อากาศสดชื่นเพราะอากาศ หมุนเวียนตามระบบธรรมชาติ อากาศที่ถ่ายเทจากบ้านออกสู่อ่าว อากาศสดชื่นจากทะเล จะพัดสู่ฝั่ง

ตรงหน้าผม มีกาแฟร้อนๆ เริ่มอุ่น ยี่ห้อ Peets, Dark Roast ซื้อราคาลดจาก Costco จากบ้านผมครึ่งไมล์ ผมอ่านใบจาก Costco ช่วงลดราคา วันที่ 21 June ผมเห็นขอบชอบ ทองม้วนมะพร้าว ลดราคา 3 เหรียญ ชอบทองม้วนมะพร้าว ช่วงเช้า 3-4 อัน กาแฟร้อนๆ อร่อยลงตัว

ข้างๆผม มีของกินมื้อเช้า ผมผสมหลายอย่างในถ้วย มีองุ่นแห้ง มะพร้าวหวานในถุง งา Corn Flake ถั่ว แม้แต่คุ้กกี้ บิ เล็กๆผสมด้วย ผสมในถ้วยพลาสติก ครับเหลือเชื่อ เป็นอาหารมื้อเช้าจาก จากตำรา และคำบอกเล่าจากผู้รู้ คือแม่บ้านเหตุบอกว่าผู้รู้ จะศึกษาระบบคุณค่าของอาหาร ให้คุณค่ามากน้อย และยึดคุณค่าตลอดเวลา ซึ่งผิดจากผม กินอย่างง่ายไม่ซับซ้อน เหตุผลอยู่วัดราชบพิธเกือบ 7 ปี ที่วัดต้องหุงข้าวกินเอง เพราะสมเด็จพระสังฆราชท่านไม่บิณฑบาต ทุกคนเป็นลูกหลาน ท่านให้เงินซื้ออาหาร เหลือเชื่อคนดูแลเงิน เป็นผู้พิพากษา ไม่มีลูก ไม่มีเมีย ครับชีวิตน่าจะใกล้เคียงความเป็นพระสงฆ์ ไม่ต้องการสมบัติ และครอบครัว แต่ใจยังต้องการทำงาน ช่วยเหลือตัวเอง การเดินทางชีวิตยังชอบอิสระ ขับรถช่วยตัวเอง ชอบอ่านหนังสือ เย็น ค่ำ ขับรถ ไปวังบูรพา ร้านหนังสือมากมาย หิว ร้านข้างทางยังเหมาะกับชีวิตอิสระ ตกเย็นหน้าซัมเมอร์ ช่วยวิ่งดึงสายปักเป้าแข่งกับจุฬา ผมเคยถามไม่เหงาหรือ ความเหงาเกิดจากกิเลส คือ อยากได้ เมื่อทุกอย่างพอเพียงความพอดี เกิด