5:45 AM ชงกาแฟยี่ห้อ เฟร้นโรส ซื้อจากคอสโก้ ซื้อมาเกือบอาทิตย์ ซื้อเสร็จนำไปบดให้ละเอียด เวลาทำกาแฟใส่เครื่องเติมน้ำจะได้ชะรสขมหอมจากเม็ดกาแฟ เป็นน้ำกาแฟ ตามที่รสนิยมที่ตัวเองชอบ ผมนิยมดื่มกาแฟรสขม ไม่ใส่น้ำตาล ไม่เติมครีม ชีวิตของคนย่อมแตกต่างในความชอบรสของกาแฟ มีมากมายเติมทั้งน้ำตาลและครีม หลายคนเติมน้ำตาลอย่างเดียว ความเป็นคนในโลก ย่อมแตกต่าง ครับแล้วแต่ความชอบพอ

เคยสังเกตคนรอบตัว ความชอบพอย่อมแตกต่าง เหมือนดูทีวี ส่วนตัวชอบดูข่าว ช่วงตอนหลัง ความชอบดูข่าวลดลง ชอบออกไปหลังบ้านแต่เช้า 7:00 AM สว่างจ้าแล้ว ติดมือกาแฟหนึ่งแก้ว ครัวซองครึ่งตัว สำหรับครัวซองใส่ไมโครเวฟให้ร้อน ครับครัวซองร้อนๆ ทำให้เนื้อครัวซองแข็งขึ้น ร้อน รสถูกปาก

คำว่ารสถูกปาก ย่อมแตกต่าง แม่บ้านผมแต่งงานเกิน 50 ปี ชอบอาหารไม่เผ็ด และใส่เครื่องปรุงประเภทครบความอร่อย อย่างผงชูรสจะไม่นิยม ในครัวหาสิ่งเหล่านี้ไม่พบเห็น ไม่หวาน ไม่เค็ม

แม่บ้านไม่ดื่มกาแฟ แต่นิยมดื่มชา ก่อนโน้นจำไม่ได้นานกี่ปี แม่บ้านจะซื้อชา แบบมีกาก เวลาชงเอาชาใส่ลงในกา เทน้ำร้อน ปล่อยให้รสชาถูกความร้อน ชะล้างจากตัวชา จะได้รส กลิ่นของชา ความเป็นธรรมชาติ ดื่มแบบแม่บ้าน เหมือนคนรุ่นพ่อและแม่ ผมดื่มชา

ซิบกาแฟ ความขม หอมกลิ่นของกาแฟ ความรู้สึก ทำให้ตื่นตัว ครับทุกเช้าผมจะตื่นราวๆ 5:30 AM เป็นความเคยชิน ช่วงเป็นนักเรียนได้ทุน อยู่หอ ตี 5:00 AM อาจารย์จะปลุก เข้าแถววิ่ง พอมีร้านอาหาร จะตื่นแต่เช้าไปตลาด เรียกตลาดขายผัก แบบซื้อเป็นลัง ช่วงโน้นไม่ได้ไปตลาดดูแต่ยังเช้า จะแวะไปออกกำลังที่สนามกอล์ฟก่อนทุกวัน จากบ้านไปสนามกอล์ฟไม่กี่ไมล์ หลังจากซื้อลูกกอล์ฟ ตะกร้าขนาดของตะกร้า มีเล็ก กลาง ใหญ่ จะซื้อตะกร้าใหญ่ สูตรเป็นความจริง ทุกสิ่งของชีวิตต้องฝึกฝน เป็นเด็กทุกเช้าก่อนตีห้า แม่จะตื่น หุงอาหาร ยุคโน้น พระสงฆ์จะออกบิณฑบาต ตอนเช้าชาวบ้านต้องลุกเตรียมอาหาร และที่สำคัญอีกอย่าง ลูกๆ เวลาเรียนมัธยมจะต้องตื่นแต่ตีห้า อาบน้ำ ทานอาหาร แต่งตัว เรือจ้างมารับ คำว่าเรือจ้าง ยุคนี้คนรุ่นใหม่คงไม่รู้จักแล้ว เรือจ้างจุคนได้เต็มลำ 8 คน มีหลังคา มีเจ้าของเรือเป็นคนแจว รุ่นผมเรียนมัธยม ต้องไปเรียนที่ตลาดในตัวเมือง

แต่สำหรับผม จบ ป.4 แม่ส่งไปอยู่กรุงเทพฯ ไปอาศัยวัดราชบพิธ อยู่กับสมเด็จพระสังฆราช ญาติพี่น้องผมได้ดีเรื่องการเรียนก็โดยอาศัยวัด รุ่นผม อยู่กับฐานรุ่นใกล้เคียง ส่วนมาจบหลังจากเข้ามหาวิทยาลัยก็ออกจากวัดไปอยู่หอ มีหลานคนเป็นนักเรียนเตรียมทหาร พอขึ้นปีหนึ่งมาเรียนโรงเรียนเอสป้อย

ยังเช้ามืด ก่อน 6:00 AM ผมมานั่งโต๊ะเขียนหนังสือห้องหน้าบ้าน ห้องนี้ไม่ใหญ่โต มีโต๊ะเขียนหนังสือ บนโต๊ะแม่บ้าน ใส่ต้อนดอกไม้ไว้หลายต้น กระถางใส่ต้นไม้ แม่บ้านเอากระโถนลายไทย มี 4 ใบ อีกใบสูงเกิน 2 ฟุต วางพระพุทธรูปปางสมาธิ อีก 3 ใบแม่บ้านใส่ต้นไม้ดอก และมีอีกกระถางเป็นโอ่งมังกร ใส่ต้นไทร สูงหลายฟุต ใบกิ่ง เจริญงอกงาม เมื่อ 3 วันผ่านมา เอามีดมาแซะดินในกระถาง ครับปุ๋ยและน้ำ ย่อมจำเป็นสำหรับการเติบโตของต้นไม้ ดินที่กระถางผมจะเอามีด แซะดินให้ร่วน ดินร่อนจะอมน้ำ ที่เรารดได้ดี

ทางขวาที่กระถางมังกร มีต้นไทร ลำต้น 7 ต้น ออกจากรากเดียวกัน แต่ละต้นมีกิ่งแยกจากลำต้น ครับแม่บ้านนำนกที่ทำขึ้น ซื้อจากตลาด สีสวยงาม วางที่กิ่ง และมีไฟประดับ จะเปิดหน้าคริสต์มาสและปีใหม่ ความงามของต้นไม้ ไฟ เป็นส่วนของความรู้สึก “สดชื่น”

มองดูพระนั่งบนกระถาง ปางนั่งสมาธิ แขนซ้ายแบมือ วางบนเข่า นั่งสมาธิ แขนขวายกข้อศอกงอ ยกมือ กาง ท่าอวยพร “ขอความสุข ความเจริญ สู่โยม” ตรงหน้าพระมีหินสีสวยตั้งอยู่

ครับส่วนประกอบหลายอย่างรวมตัวที่ห้องเขียนหนังสือ บานหน้าต่าง 3 ด้าน ด้านหน้ากระจกกว้าง มองเห็นทางลาดลง อ่าว เห็นแม่น้ำที่เบย์แอเรีย มีหลายเกาะ มองเห็นตัวซานฟรานซิสโก ตึกสูง หลายชั้น มากตึกติดอ่าวทะเลภายใน มองเห็นสะพานโกลเด้นเกจ เป็นสะพานเชื่อมระหว่างซานฟรานและเมือง เซ้าท์ซาริโต้

ช่วงเป็น 10 ปี ชอบไปทานอาหารกับครอบครัว โดยเฉพาะลูกๆ ชอบไปเมืองเซ้าท์ซาริโต้ ร้านอาหารติดทะเลภายใน ยิ่งช่วงกลางวัน อากาศสดใส จะมีเรือใบโล้โต้ลม

ครับผมมีหลานชาย 3 คน คนเล็ก 12 ขวบ คนกลาง 14 คนโต 16 ทุกคนเล่นกีฬา คนกลางชอบแล่นเรือใบ ครอบครัวอยู่รัฐมิชิแกน ติดทะเลภายใน เหตุผลที่อยู่มิชิแกน พ่อและแม่ของหลานๆ คือลูกสาว ตอนเรียนหมอ 3 ปีสุดท้ายจะไปเรียนฝึกงานที่มิชิแกน แอนอาร์เบอร์ หลังจากจบหมอก็ทำงานที่มิชิแกน ปัจจุบันมีคลินิก 4 แห่ง มีคนงานเกิน 60 คน

การเรียนหมอในอเมริกา อย่างน้อย 12 ปี กว่าจะทำงานมีเงิน หลังจากจบไฮสกูล ถ้าตั้งใจจะเรียนหมอต้องเข้าเรียนเมเย่อร์ วิทยาศาสตร์ คือเตรียมแพทย์ 4 ปี หลังจากจบ 4 ปี สอบเข้าเรียนหมออีก 4 ปี เป็น 8 ปี ลูกสาวเลือกไปเรียนหมอที่อังกฤษ “เคมบริดจ์” พอจบเคมบริดจ์ รวมเป็น 8 ปี จบ MD แต่ยังไม่สามารถเป็นหมอได้ ต้องเรียนฝึกหัดอีก 3 ปี รวมเวลา 11 ปี หลังจากจบไฮสกูล ถ้าอยากมีทักษะชำนาญด้านอื่น อย่างผ่าตัดก็ต้องเรียนเพิ่ม

คงเหมือนผม อยากเป็นครูเรียนครูมหาวิทยาลัยบางแสน 4 ปี จบได้ กศ.บ ปี 1968 มาเรียนต่อครูที่มหาวิทยาลัยออริกอน จบปริญญาโท 1970

ครอบครัวผมนิยมการเล่าเรียน เพราะการศึกษา คือความรู้ สามารถพัฒนาความสามารถได้ ภรรยาตอนอยู่เมืองไทย มาเรียนอเมริกา ศึกษาวิชาชีพได้ทุน ลูกชายจบปริญญาเอก มหาวิทยาลัย มานัว ฮาวาย

หลานชาย 3 คน ลูกสาวลูกเขยลงทุน ส่งโรงเรียนเอกชนดีๆ หลานคนกลางมีความตั้งใจ อยากเรียนหมอ เหมือนพ่อแม่

ครับเหตุผลผมคุยเรื่องการศึกษาเป็นเหตุ อยากแชร์ความตั้งใจของเด็กๆ ลูกหลานในการเรียน

การเล่าเรียนเวลาการเล่าเรียนคือประสบการณ์ของชีวิต ตอนผมเรียนเป็นนักเรียนทุนกระทรวงศึกษา ระหว่างเรียนเพื่อนๆ เลือกเป็นหัวหน้าห้อง และประธานนักเรียน

ฉบับนี้ เล่าเรื่องความไฝ่รู้ ผมเชื่อการศึกษา คือความเจริญงอกงาม สามารถนำชีวิตผ่านอุปสรรคได้ ตอนอยู่อเมริกาเคยเป็นประธาน (นายกสมาคมไทยในเบย์แอเรีย)