ชีวิตผมกับครอบครัว มีชีวิตคลุกคลีกับสังคมไทยมาตลอด โดยเฉพาะทางสังคมของวัดที่ได้พบปะ คุยกับเพื่อนชาวไทยด้วยกัน ยิ่งช่วงลูกยังเล็ก วัดคือศูนย์กลางที่ผู้ปกครองจะพาลูกไปเรียนภาษาไทย เมื่อลูกเข้าชั้นเรียนผู้ปกครองก็ช่วยกันทำกิจกรรมให้วัด แม้แต่ปรุงอาหาร รสความอร่อยหรือครับแล้วแต่ลิ้นของแต่ละคน

วันเสาร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2020 ต้องไปงานแต่งงาน ลูกของคนคุ้นเคยที่วัดพุทธานุสรณ์ทำพิธี 10:00 AM

วัดพุทธานุสรณ์ สร้างมาเกือบ 40 ปี ด้วยความสามัคคีของคณะกรรมการ และพระ ซื้อที่ดิน พอถึงวันนี้วัดพุทธานุสรณ์เป็นวัดที่สมบูรณ์ในสายตาของผม โบสถ์วัดสวยงามมีที่จอดรถเยอะ ต้นไม้รอบวัด ร่มเย็น หลังโบสถ์ร่มรื่น จะนั่งอ่านหนังสือ เดิน หรือ หามุมสงบนั่งสงบกายใจเชิญ

ตรงหน้ากุฏิ ข้างๆ มีมุมหนึ่งที่ทุกครั้งผมไปวัด จะแวะไปเป็นมุมที่ญาติโยมเอาหนังสือที่อ่านแล้ว มาวางให้คนรักการอ่านถือติดมือกลับบ้าน หรือจะนั่งอ่านมีโต๊ะมุมสงบ มีม่านกั้นเวลาแดดจ้า

บันไดขึ้นโบสถ์กว้าง พอถึงทางเข้าโบสถ์ ทางด้านขวามือและซ้ายมือจะมีโต๊ะเก้าอี้ และหนังสือเกี่ยวกับธรรมะวางไว้บนโต๊ะ มากมายจะนั่งอ่าน หรือติดมือกลับบ้าน ย่อมทำได้ เจตนาของวัดคืออยากให้ญาติโยมนำมาติดมือกลับไปอ่านเรื่องของธรรมะ เป็นเรื่องธรรมชาติที่ทุกคนมีความรู้ และปฏิบัติตาม สังคมรอบตัวกว้างไกลถึงสังคมของโลก ย่อมสงบ เกื้อกูล มีเมตตาต่อกัน

โลกปัจจุบัน และเหตุการณ์ในประเทศจะมีปัญหาเอาเปรียบ ทำร้าย โลภ ถ้าปฏิบัติตามหลักพุทธศาสนา “เมตตา” “กรุณา” สงครามรบ ฆ่าฟัน ทำร้าย เอาเปรียบย่อมไม่มี

ศาสนาพุทธเน้น การพัฒนาทาง “สติปัญญา” ไม่ล่วงอธิปไตย เมตตา หยิบยื่นความช่วยเหลือ รัก เกื้อกูล คำว่าประชาธิปไตยมากคนคิดผิดแผกและบอกว่านี่แหละประชาธิปไตย หนทางที่กล่าว เบื้องต้นครอบครัวต้องพัฒนา ลูกหลานให้มีการศึกษา การศึกษาที่ถูกต้องคือรู้จักคิด จะเสพสิ่งรอบตัวก็ด้วยการพิจารณา

วันเสาร์ 15 กุมภาพันธ์ 2020 ตื่นแต่เช้าแต่งตัว ขับรถชั่วโมง เมื่อพิธีเริ่ม 10:00 AM ก็ต้องออกจากบ้าน ช้า 9:00 AM

ประสบการณ์ของการเดินทางจากบ้านไปวัด วันปกติคนไปทำงาน ทั้งๆที่ฟรีเวย์มี 4 เลน รถก็ติด ทั้งที่ผู้บริหารนั่งคิด จะทำอย่างไรให้ลดภาวะรถติด คือพยายามให้คนใช้รถน้อย ก็โดยอาศัย “คาร์พูล” ถ้ามีคนไปด้วยกัน 4 คน อย่างน้อยลดการใช้รถส่วนตัวไป 3 คัน รถจะติดช่วงทำงาน บริษัทหลายบริษัทให้พนักงานทำงานอยู่กับบ้าน แม้แต่เลื่อนเวลาเข้างาน เลิกงานช่วงรถเบาบาง และรัฐก็มีรถไฟฟ้า สะดวกสบายขับรถมาจอดที่จอด และโดยสารรถไฟฟ้า จะลดภาวะรถติด รถมากบนถนน

ครับ แต่คนส่วนมากก็ยังนิยมขับรถตัวเองไปทำงาน ถึงรถจะติด เพียงปรับทัศนคติ ไม่หงุดหงิด ไม่โกรธง่าย ไม่บีบแตร ไม่ด่า คำด่าทุกครั้งด่าคนอื่น แต่คนได้รับทราบคือตัวผู้ด่าเอง

เหลือเชื่อ เดี๋ยวนี้ ทางฟรีเวย์ 80 จากซักคราเมนโต มาเบย์แอเรียช่วงเช้าเย็น รถจะติด เหตุผลแถวนอกเมือง คนภายในเมืองขายบ้านราคาแพง หอบเงินไปซื้อบ้านนอกเมือง ราคาถูกและยังมีเงินเหลือเยอะ เงินนอนในบัญชี ดอกเบี้ยถูก หาหนทางเล่นการพนันอาจรวยทางลัด แต่ที่เห็นบ่อนเจริญ สร้างต่อเติม

ออกจากบ้าน 10 นาทีก่อน 9:00 AM วันนี้วันเสาร์ รถไม่ติด ขับรถสะดวกสบาย เผลอขับรถคุยกับแม่บ้าน อ้าวถึงทางออกฟรีเวย์อีกนิดเดียวก็ถึงวัด

เลี้ยงซ้ายเข้าวัด เห็นรูปสร้างด้วยเหล็กถือเป็นสิ่งประดับ เกิดจากฝีมือโยมคนไทย เป็นผู้หญิง เรียนจบอาร์ท ตัดต่อทำถวายวัด พอจอดรถ ลงจากรถมองดูโบสถ์ พรึมพรำกับตัวเอง หน้าโบสถ์สวยงาม มีลายไทย ลายไทยเป็นลายที่สวยงาม เป็นศิลปะที่ชาติไหนก็ทำไม่ได้ มองดูหน้าบัณของโบสถ์ ทุกลายได้เอาลงขัด พ่นสีใหม่เมื่อไม่นานมานี้ คุณมงคลเจ้าของอู่มงคล อุทิศกายใจ เงิน และเวลาขัด พ่น “ฟรี” ให้กับวัด ครับบุญกุศลมีจริง เราสามารถสัมผัสได้ อย่างความสุขใจได้ช่วยทำ ชาวพุทธเข้าวัด ออกวัด เห็นคุณมงคลทำ ก็อนุโมทนากับคุณความดี ศาสนาพุทธเน้นตายเอาวัตถุ (สมบัติ) ติดตัวไปไม่ได้ นอกจากคุณความดี เป็นความจริงนะครับ

เข้าภายในโบสถ์ ลวดลายบนเพดานของวัด เกิดจากฝีมือของพระหลายรูป (ถือโอกาสอนุโมทนา)

บ่อยครั้งที่วัด วันอาทิตย์ ช่วงเย็นจะมีคนหลายคน ช่วยกันเก็บกวาดวัด ผมนั่งดูในรถ อดอนุโมทนา งานที่ทำถือว่างานหยุมหยิม เพราะเป็นเรื่องของความสะอาด แต่คนทำก็เต็มใจ ผมมองดู เวลาเข็นรถ ภายในรถเข็น มีถุงสีดำเต็มไปด้วยขยะ หน้าคนเข็นรถ ยิ้ม การยิ้ม “คือความสุข” นักจิตวิทยาเชื่อ โดนหลักของการวิจัย คนต่อเติมความสุข แล้วยิ้มชีวิตจะร่าเริง ต่อมภายในกายจะผลิตสารแห่งความสุข นอกจากแต่ละวันชีวิตจะสุขชีวิตยังอายุยืน

ศาสนาเช่นเดียวกัน คนที่อุทิศกายใจในสิ่งดีงาม งดงาม ชีวิตจะละเลิกความทุกข์ สิ่งไม่ถูกต้อง และท้ายสุด เมื่อชีวิตศรัทธาในสิ่งดี ชีวิตย่อมมีค่า และไร้ความมัวหมอง

วัดในสายตา และประสบการณ์ของคนรุ่นใหม่ แตกต่างกับคนรุ่นเก่า คนรุ่นใหม่ มาวัดไม่เพียงนำสิ่งของ อาหาร และถวายปัจจัยให้วัดให้พระ และสร้างมิตรภาพต่อเพื่อศรัทธาต่อความดีงามเท่านั้น คนมากมาย ยังมองสิ่งรอบตัว อย่างดูพระดูพฤติกรรมต่างๆ ชีวิตพระรุ่นปัจจุบันขยัน มานะ เล่าเรียน สิ่งเดียวคือ นำความรู้มาอบรม สอนญาติโยม พระที่เห็นท่านขยัย ทำความสะอาดวัด การใช้วชีวิตของท่าน สงบ พอเพียง คงจะยึดหลัก “อนัตตา” คือการปราศจากตัวตน เมื่อเข้าใจว่าทุกคนอยู่ไม่นาน เมื่อตายตัวตนสลาย สมบัติสะสมเอาไปไม่ได้ ยิ่งสะสม ยิ่งหวงแหน ห่วงใย ความโลภ งก บังเกิด แต่พระโดยทั่วไปจะยึดหลักนี้ เมื่อไม่ห่วงสมบัติ ชีวิตย่อมพอเพียง ความโลภคืออยากได้ เป็นทาง “สูญ”

ผมลงรถ เจ้าอาวาสวัดพุทธานุสรณ์ เดินมา ยกมือไหว้ ทักทาย ผมและชีวิตแม่บ้าน มาวัดแล้วมีความสุข ชอบคุย ชอบอ่าน หนังสือธรรม เหตุผล ธรรมะคือตัวธรรมชาติ ที่พุทธองค์รวบรวม บัญญัติ ชีวิตจริงๆ ดูแลและเข้าใจตัวเอง มองให้กว้าง จะเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างภายในวัด คือสรรพสิ่งทุกอย่างคือความผูกพันกับชีวิต นักจิตวิทยากล่าว การมีความผูกพันกับสิ่งดีงาม ผู้สัมผัสย่อมสุขใจ