ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 2 กรกฎาคม 2565

เหลือบมองนาฬิกาที่หน้าปัดรถ บอกเวลา 8:30 AM ครับยังมีเวลาอีก 45 นาทีที่จะเข้าคลาสออกกำลังกาย ชีวิตวัย 82 ปี ยังโชคดีที่ยังขับรถได้จะไปตลาดมาออกกำลัง หรือจะไปวัดแม้แต่เพื่อนนัดสังสรรค์ ผมหมายถึงกินข้าวร่วมกัน ครับ เดือนนี้คือเดือนมิถุนายน วันที่ 3 มิถุนายน วันเกิดลูกชายมาอยู่ด้วยอาทิตย์ ลูกชายบอกว่าวันเกิดพ่อ มาอยู่อยากพาพ่อไปเลี้ยงอาหาร วันอาทิตย์ที่ 18 มิถุนายน ญาติอยู่ไกลขับรถชั่วโมงกว่า นัดทานอาหารเพราะลูกสาวและหลานชาย 3 คน มาอยู่ด้วยอาทิตย์หนึ่ง อาทิตย์ที่ 19 มิถุนายน จะต้องไปส่งลูกสาวกลับ มิชิแกน อาทิตย์ที่ 25 เพื่อนเก่าแก่ชวนไปทานข้าวต้องปฏิเสธ เพราะต้องไปงานการแสดงของนาฏศิลป์ ที่วัดพุทธานุสรณ์ วันที่ 25 มิถุนายน

นั่งมองลอดกระจกรถ อากาศยามเช้า สดใส สะอาด อดภูมิใจ รอบๆเมืองแถบนี้ติดทะเล มีทะเลภายใน เกาะ อากาศจากมหาสมุทรพัดลอดสะพานโกลเด้นเกจเข้าสู่ฝั่ง มองดูคนเดิน มีมากคนจูงสุนัข ครับหลายคนมีสุนัขเกิน 1 ตัว มีบ้างเดินแตกแถว เจ้าของต้องดึง ครับเจ้าของไม่บ่น คงจะมีความเข้าใจ มีความสุข กลายเป็นความรัก ไม่รู้ว่ามีลูกจะอดทนทำงานส่งเรียนโรงเรียนดีๆ ทำนองพาหมาเดิน

ที่ผมจอดรถบนถนน Solano Ave เมืองอัลบานี่ หลายถนน Kans เป็นถนนวันเวย์ ที่ออกกำลังอยู่บนถนน Kans ถนน Solano Ave เป็นถนนไม่ยาว ประมาณ 2 ไมล์ มีเมือง 3 เมืองบนถนน เลยที่จอดรถปลายถนน ทางขวามือเป็นเมืองเบิร์คเล่ย์ ทางซ้ายมือเป็นเมืองเคนซิงตัน

เหลือเชื่อ หลังจากปี 1970 จบจากมหาวิทยาลัยออริกอน ก็ปักหลักอยู่แถบนี้ เมืองที่อยู่ติดกับเคนซิงตัน ชื่อ “เอลเซอริโต้” อยู่เกิน 40 ปี จำไม่ได้ว่าปีไหน ครับพอถึงวัยนี้ มากสิ่งเริ่มลืม แต่ไม่เคยลืม คือ คนยืมเงิน ผมไม่มีเงินให้คนยืมหรอกครับ เงินได้มาก็ใช้ไป แต่ที่บอกคือมีบางรายการต้องจ่ายให้แม่บ้าน อย่างเดือนหน้าปลายเดือน ต้องไป “ครูซ” ปลายทาง อลาสก้า ผมทยอยส่งผ่อนให้แม่บ้าน นี่ละครับที่ผมบอกว่าลืมไม่ได้ จะได้อ้างอิงแม่บ้านถูก

ผมเคยไปครูซ สิ่งที่ประทับใจ ในเรือพอเรือออกจากท่า จะเบนหัวเรือ วิ่งไกลจากฝั่ง เกิน 10 ไมล์ เหตุผล ในเรือมีบ่อน มี Slot และ Black Jack การวิ่งเลยน่านน้ำรัฐ อย่างไปอลาสก้า ต้องผ่าน ออริกอน วอชิงตัน แคนาดา และอลาสก้า แปลกนะ อลาสก้า คือรัฐหนึ่งของอเมริกา มีประเทศแคนาดาคั้น

ครับยังนั่งสบายๆในรถ เหลือบดูนาฬิกาบ้าง ชีวิตผมเคยมีนาฬิกาข้อมือ ปลดระวางไม่นิยมมาหลายสิบปี ครับที่จอดรถ เมืองอัลบานี่ ไม่มีมิเตอร์ ป้ายจะบอกจอดได้ 90 นาที จะมีเจ้าหน้าที่มาขีดล้อรถ ผมเคยได้ตั๋ว จอดเลยเวลา ออกจากคลาส นั่งคุย และไปเล่นอีก ออกมาที่รถตั๋วแนบไว้กับที่ปัดน้ำฝน ราคา 45 เหรียญบ่นกับตัวเอง โทษคนให้ ชื่อ โฮเซ่ อายุมากแล้ว ทำปากเหมือนจะแช่ง แต่ระงับความรู้สึกได้ “เราผิดเอง”

บล็อกที่ผมจอด ผมนับร้านมี 6 ร้านหัวมุมซ้าย เป็นคลินิกหมอฟัน ครับทุกชีวิตต้องต่อสู้กับฟัน ยิ่งยุคนี้ คนทุกคนเชื่อว่าฟันของคนต้องเป็นระเบียบ เกิดฟันไม่ตรงก็ต้องเสียค่าดัดฟัน พอถึงอีกวัย ยุคนี้จะปล่อยให้ฟันหรอ เมียเห็นร้องยี้ และต้องเสียเงินซื้อที่ทาให้ฟันขาว ครับพอวัยชราอย่างผม เกิน 10 ปี ต้องครอบฟัน ใส่ฟันปลอม ถอนฟันโดยเฉพาะถอนฟัน ต้อง X-Ray ฉีดยา ถอน ครับหลายร้อยเหรียญ 3 เดือนมาอยู่ดีๆ “บริดจ์” ที่เชื่อมระหว่างฟันหลุด ฟันที่เชื่อหัก ครับหมดสภาพ เห็นคลินิกหมอฟัน ครับ ช่วงทำมาหากิน ก็ต้องสะสมเงิน เพราะวันหนึ่ง มากธุรกิจ เกี่ยวกับฟันต้องทำ เคยคิดฟันเราปล่อยหลอก็ตัวเรา แต่สังคมคมติก็ต้องทำ ร้านติดกับฟัน เป็นร้านอาหาร ครับร้านอินเดีย คนนิยม มีที่นั่งนอกร้าน 4 โต๊ะ ตั้งโต๊ะบนถนนรถ เคยเป็นที่จอดรถก็ต้องปิด ครับผมยอมรับ ช่วงโควิด ต้องดูแลร้านอาหารมากกว่าจอดรถ เพราะร้านอาหาร ทำรายได้ให้รัฐ อันแรก ค่าอาหารทุกครั้ง เราต้องจ่ายภาษี ภาษีเป็นของรัฐบาล สิ้นปีรายได้ของร้าน ต้องทำภาษีรายได้ ที่เรียกว่า Income Tax ถ้ามีกำไร ก็ต้องจ่ายภาษีให้รัฐบาลกลาง ถ้าเผอิญทำมาหากิน ช่วงโควิด คนใช้เงินน้อย มีค่าลูกจ้างและสารพัดค่าใช้จ่าย บวก ลบ คูณ หาร เสมอตัว ไม่มีกำไร ไม่ขาดทุน แต่ก็ต้องจ่ายค่าทำ Tax ร้านติดกับร้านอาหาร ร้านตัดผม บอกเวลาปิด เปิด และราคา บริการ ตัด ดัด ย้อมสี เด็ก ผู้ใหญ่ เชิญ ครับสำหรับเรื่องตัดผม หลายปีมา ผมไม่เคยไปตัดผมเสียเงิน คนสงสัย อายุมากแล้วปล่อยผมยาว รู้ไหมคนสูงอายุ ปล่อยผมรุงรังน่าเกียจ ผมเปล่าปล่อยผมรุงรังนะครับ เพียงตัดเอง ผมมีที่ตัด พอส่องกระจกเห็นยาว ก็เริ่มไถข้างหลัง เอากระจกมาวางข้างหน้า ข้างหลัง ก็สามารถตัดได้ สไตล์ที่ผมตัด เพียงไม่ปล่อยให้ผมยาว รุงรัง สมบูรณ์แล้วครับ

ติดกับร้านตัดผม เป็นร้านตัดขนหมา ครับเหลือเชื่อนะครับ พอถึงวันนี้ คนนิยมหมา เดินกับหมาทุกวัน หมาลากคนบ้าง คนดึงหมาบ้าง นอกจากตัดขนหมา มีตัดเล็บ ผมไม่รู้มีดูแลฟันหรือเปล่า อดคิด มีการนวดหมาไหม ถ้าวันนี้ยังไม่มี วันข้างหน้าคงมี ครับมีมากคนเพาะลูกหมาขาย การขายลูกหมาก็ต้องมีระบบการดูแลสุขภาพ ก่อนจะขาย ครับทุกเช้าผมเห็นคนจูงหมา หมาเกิน 1 ตัว เริ่มน้อยลง หลายคนเริ่มมีหมา 2-3 ตัว ผมชอบดู People Court เรื่องของหมาขึ้นศาลทุกวัน หมากัดหมา หมากัดคน มีคนหนึ่ง หมาไปขี้บนทางรถของบ้านเขา แล้วมักง่ายไม่เก็บ เจ้าของบ้านฟ้อง โชว์รูปบอกรายการทำความสะอาด ครับได้รับค่าเสียหายตามที่ต้องการ สาธุ เสียงคำพูดบาปบุญ ปล่อยให้หมาทำเลอะเทอะ แล้วละเลยเท่ากับ “บาป” หลายคนคล้อยตามการตัดสิน ดีแล้ว ลงโทษคนมักง่าย

ติดกับร้านหมา เป็นร้านอบตัว ครับมีกลิ่นให้เลือกหลายกลิ่น คนเข้าออกร้านน้อยมาก ยกเว้นคนมีปัญหาการดูแลกลิ่นตัวเอง ครับสังคมของคนยุคนี้ ใกล้ชิด จะกลิ่นตัวกลิ่นปาก หรือกลิ่นของเสื้อผ้า สังคมใกล้ชิด กลิ่นจำเป็นนะครับ ยิ่งหนุ่ม-สาว จะปล่อยให้กลิ่นเป็นที่รังเกียจ คงไม่เหมาะสม จริงไหมครับ แต่มีบ้างชอบกลิ่นบางอย่าง กลายเป็นกลิ่นที่รังเกียจของคนอื่น ครับจะถามผมคงหมดปัญญา ตัวใครตัวมัน ชอบพออะไร เชิญเถอะขอรับ ครับผม ผมต่อเพื่อแสดงความเชื่อมั่นว่า ความชอบพอของแต่ละคนคือสิทธิโดยชอบธรรม มันคือความเสมอภาค แต่สิทธิความชอบพอรบกวนคนอื่น ก็ไม่น่าใช่

ร้านสุดท้ายติดกับถนน Kans คือ ร้าน Thrift Store ขายของเก่าที่คนบริจาค มากชิ้นของใช้ เสื้อผ้ายังใหม่ คนนำมาให้ ครับร้านประเภทนี้คนนิยม ผมเคยซื้อบริการของใช้