ความจริงหรือความคิด
ไพฑูรย์ สุขสิขารมย์
ความจริงหรือความคิด 9 มิถุนายน 2561

เฮียเดินทางไปเที่ยวให้สนุกนะ เพื่อนเก่าก๊วนกอล์ฟโทรมาอวยพร คำอวยพรคิดว่าจริงไหมในเหตุผล ถึงเหตุจะเกิดจากการกระทำ จะเป็นเหตุสุขหรือทุกข์ แต่ความพอใจได้รับจากการอวยพร ปากยิ้ม สารความสุข ความพอใจ หลั่ง

ธรรมชาติของกายโดยปกติทำงานสม่ำเสมอไม่เคยผิดพลาด เหตุผลของความผิดพลาดน่าจะเกิดจากการกระทำของเรา ถ้าทำอะไรใช้ปัญญาวางนำมาไตร่ตรองก่อน ถึงจะเร็วช้าผลประโยชน์มากน้อยเรียวแถวมา

เคยอ่านความพยายามไตร่ตรองของพระญี่ปุ่น ชื่อบูเซ็น ผมอ่านจากหนังสือธรรมะ พระผู้ใหญ่มีความรู้ ความรู้ดีๆ ได้ถ่ายทอดมาสู่ชน ท่านบูเซ็นเคยเป็นทหารรับใช้นายทหาร เกิดทะเลาะ นายลงมือ ทหารรับใช้ป้องกันตัว บังเอิญแทงท่านตาย เลยหนีไปไกล ไปบวช วัดที่ตั้งชาวบ้านต้องเดินข้ามภูเขาไปทำงาน ซื้อของ ไปมาหาสู่เสียเวลา ท่านคิดว่าถ้าขุดอุโมงค์ให้คนเดินจะสะดวก อุโมงค์ขุดยาว 1,250 เมตร กว้าง 30 เมตร สูง 20 เมตร

ท่านบูเซ็นลงมือขุดคนเดียวทุกวัน วันหนึ่งซามูไรเป็นลูกนายทหารตามมาพบ ต้องการฆ่าท่าน ท่านวิงวอนขอเวลาขุดอุโมงค์ให้สำเร็จ แล้วจะนั่งคุกเข่าให้บั่นคอ ซามูไรตกลง นั่งดูท่านทำงานด้วยอุตสาหะทุกวัน นานวันคุยกัน เริ่มช่วยงานท่าน “รับรู้ถึงอุตสาหะ” กว่าจะเสร็จใช้เดินทางได้ 30 ปี พอขุดเสร็จท่านบูเซ็น คุกเข่า เชิญตัดคอได้

ซามูไรก้มลงกราบ จะฆ่าอาจารย์ได้อย่างไร ครับคนเราถ้าใช้ปัญญา ความเลวร้ายผิดพลาดจะถูกย่อยมองเห็นสิ่งถูกต้องมาแทนที่

คนที่โทรมาเคยเล่นกอล์ฟด้วยกันบ่อย พอผมเกษียณ กอล์ฟก็เริ่มเล่นน้อยลง 10 กว่าปีขายธุรกิจ ถึงธุรกิจจะมีรายได้ “เงินสด” เข้ากระเป๋าทุกวัน มีงานทำ ยิ่งเกษียณสามารถมีงานได้ทุกวัน ไม่เหงา คนงานส่วนมากจะยังอยู่กับผม ตั้งแต่เปิดจนขาย แต่คิดกับแม่บ้าน ความเห็นตรงกัน ลูกคนโตจบหมอแล้ว ลูกคนเล็กก็จบมหาวิทยาลัย พอถึงวันนี้ที่จะไปฮาวาย วันที่ 12 พฤษภาคม 2018 ลูกชายจบปริญญาเอก

แม่บ้านบอกว่า พอเหอะใช้ชีวิตง่ายๆ มีน้อยใช้น้อย เพียงดูแลสุขภาพ ออกกำลัง ไปทำบุญ คำว่าทำบุญของผมไปวัด นำอาหารไปถวายพระ ทานอาหารร่วมกับคนไปวัด ฟังเทศน์ คุยธรรมะ คำพูดรู้จักการใช้เวลาเออจริง ผมกับแม่บ้าน ถ้าจะท่องเที่ยวจะชอบแบบธรรมชาติมากกว่า สงบ ไม่ต้องใช้เวลามากนัก อย่างเดือนพฤษภาคม ไปไทยเที่ยวเชียงใหม่งวดนี้ไปอยู่ตามธรรมชาติที่ไปทานร้านอาหารในป่ามีน้ำตก ไปขี่ช้างแม้แต่ไปโรงแรม ที่ตกแต่งแม้แต่โครงสร้างแบบวัด “ดาราเทวี” ผมไปนครพนมไปขึ้นภูเขา มี 7 รอบ ลำบาก วัด “ภูท๊อก” นั่งกินข้าวตอนโพล้ ที่แม่น้ำโขง พักโรงแรม ติดน้ำ ตรงหน้ามีทานเดินริมแม่น้ำโขง สร้างพญานาคใหญ่โต อดชมเจ้าเมืองนครพนมและข้าราชการ มีความคิดไกล อนุรักษ์สิ่งที่เป็นธรรมชาติ ทางเดิน ทางจักรยาน ให้ประชาชน และนักท่องเที่ยว บ้านเราคนที่ทำหน้าที่ดูแลความผาสุกของประชาชนลดลงมาก ถ้าจะเข้าแถวแล้วเอามือจับหัวคงเดินมองเก้อ

คงจะเหมือนความวุ่นวาย การเลือกตั้งตอนนี้ หน้าเก่าทั้งนั้น ทำงานรับใช้ชาติมานาน แต่ทำไมประชาธิปไตยจึงต้องมีปฏิวัติอยู่เรื่อย หรือเหตุผลไม่ปฏิรูป ไม่ทำความเจริญเมื่อมีโอกาสถึงเวลาอยากมีเลือกตั้ง แต่ไม่ปรับงาน ปรับตัว เคยมีคนถามผม เราคุยเรื่องการเมือง ถ้าเฮียเป็นรัฐบาลจะโกงไหม ผมอึกอักหน้าซีด ไม่รู้ซี คนจะคิดเมื่อสังคมกราบไหว้ ยกยอ คนมีเงิน มีตำแหน่ง ถึงคนมากมาย “ไม่มีบารมี” ก็พยายามอ้างบารมีคนอื่น คำพูดเงินคือพระเจ้า ย่อมหมายถึง สามารถบันดาลคน วัตถุ ได้ทุกอย่าง แม้แต่วัตถุที่มีจิตใจ มีความคิด ยังบอกให้ทำเรื่องความไม่ดีงามยังกระทำได้

ผมมาอเมริกา 1967 มาเรียนต่อปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยออริกอน

เดินทางมาผมนำเอกสารเผยแพร่ พรรคประชาธิปัตย์มาด้วย คุ้นเคยกับคนพรรคประชาธิปัตย์มาด้วย เข้าสภาบ่อยเคยศรัทธาการเมือง เดี๋ยวนี้ก็ยังชอบศึกษาการเมือง แต่ความคิดเปลี่ยนไปการเมืองน่าจะเป็นเรื่องดี สามารถสร้างให้ประเทศชาติเจริญ คนจนลดลง บ้านเมืองสะอาด ธรรมชาติที่เกิดในไทย คนไทยสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ผัก น้ำ ปลา ต้นไม้ ดินดี แม้แต่พายเรือตกปลาตามแม่น้ำ ลำคลอง ขายยังสามารถเลี้ยงครอบครัวได้ ส่งลูกเรียนสั้นๆ ตกเย็นมีเหล้า น้ำตาลเมา กระแช่ อุ ดื่มคุยได้ทุกวัน

แต่ปัจจุบัน สิ่งที่ธรรมชาติมอบกำลังจะกลับมาทำร้าย เพราะถูกทำลายโดยตัวเราเอง โรคมะเร็งลาม จิตตก กังวล ครอบครัวแตกแยก คนเห็นแก่ตัวมากขึ้น บ้าวัตถุ ผมมาจากบ้านนอก ครอบครัวทำการค้าเล็กๆ แต่แม่และพ่อสนับสนุนการศึกษา ลูกๆ นอกจากผม จบกฎหมาย 2 คน คนสุดท้ายเป็นนายตำรวจ เป็นคนซื่อ

พอมาถึงรุ่นผม ทำงาน ลงทุนให้ลูกเรียนโรงเรียน เอกชนดีๆ เพราะคิดว่าการศึกษา คือความคิดดี จะยืนยาวกับชีวิตไปตลอด การศึกษาเมื่อเข้าถึงชีวิตจริงยังรู้จักมีชีวิตพอเพียง “แต่ไม่พอเพียงในธรรมะ” ลูกสาวผม เดินทางตามครอบครัวมีลูกชายสามคน 6-8-10 ส่งโรงเรียนเอกชน ส่งเสริมกิจกรรมรอบ 6 เดือน 3 คน ไปเมืองไทย ปิดสปริงค์เบรค 15 วัน มา เบย์แอเรีย์ น้าจบปริญญาเอกไปฮาวาย 10 วัน ก่อนไปฮาวาย แม่ส่งเข้าแคมป์อวกาศที่ฟลอริด้า ตอนซัมเมอร์ที่แล้วมาอยู่กับผม 3 คน คน 10 ขวบ กับ 8 ขวบ ส่งเรียนคอมพิวเตอร์ 1 อาทิตย์ ที่ยูซีเบิร์คเล่ย์ ช่วง 15 วันมาอยู่ด้วย ส่งเข้าแคมป์ซ็อกเกอร์ วันที่ผมเขียน หลาน 10 ขวบ เพิ่งกลับจากแข่งฟุตบอลที่รัฐ “Ohio”

ผมเปล่าคุย แชร์ความคิดเห็นอยากเห็นครอบครัวดี ประเทศชาติเจริญ สามารถ “อนุรักษ์สิ่งธรรมชาติได้” ต้องลงมือสร้างความเป็นจริงวันนี้ หลานผมทุกวัน เลิกเรียนมีกิจกรรมตลอด โรงเรียนหลานเรียนสอนแม้กระทั่ง “หมากรุก” การศึกษาคือทางเลือกพัฒนาสติปัญญา ศาสนาเน้นปัญญา

เพื่อนคนโทรมา ถามจะไปดูภูเขาไฟหรือเปล่า ข่าวอันตรายนะเฮีย ภูเขาไฟเกิดใต้พื้นดินใต้ทะเล ลึกประมาณ 50-100 ไมล์ ตรงกลางที่เกิดเรียก Magma คือความร้อนถึง 2,000 ฟาเรนไฮต์ จะเผาย่อยหิน แก๊สวิ่งรวมตัวกับความร้อน ลอยสูงขึ้น และสุดท้ายจะระเบิดที่ปลายภูเขา แก๊ส หินละลายจะพุ่งออกมาเรียก Lava พอเย็นแข็งตัวเรียบกลายเป็นที่ป่ายปีน แทนบ้านและป่า ผมตอบขอบใจ จะเที่ยวแล้วเล่าให้ฟัง ฮาวายที่ผมรู้จัก เคยไป 2 ครั้ง ตอนลูกยังเล็ก เมืองยังอุดมด้วยต้นไม้ ที่เกิดคู่กับเกาะ หาดทรายกว้าง สะอาด คนทั่วโลกเดินทางไปพักผ่อน คนมักง่ายทิ้งสิ่งของหายหัว

5 ชั่วโมงขาดบ้าง มาถึงฮาวาย ผมเดินออกจากเครื่องบิน ไปรับกระเป๋าเดินทางออกจากห้อง ลูกชายยืนยิ้มร่า กล่าวคำ “อโลฮ่า” ก่อนโน้นจะมีพวงมาลัย จากดอกลั่นทม หรือ หอย แต่งวดนี้ลูกติดมือ คุกกี้มีชื่อของฮาวาย ที่เรียก “Short Bread” ทำเป็นรูปต้นสน ผมชอบ อร่อย ครับลูกเดินมากอด การกอดรัดกับครอบครัว กล่าวคำว่า “รัก” อย่ากั๊กไว้เลยครับ ใช้มันเถอะบ่อยๆ ยิ่งดี