Inside Dara
วาเลนไทน์...'คนไกล'ยิ่งใกล้ แต่อย่าให้...'คนใกล้'ยิ่งไกล

กลิ่นไอความรักหอมฟุ้งรับวันวาเลนไทน์ 14 ก.พ.นี้ เนื่องจากหลายพื้นที่ต่างเร่งโปรโมทกิจกรรม พร้อมตกแต่งสถานที่ต้อนรับคู่รักไปฉลองความหวานที่เบ่งบานในหัวใจ รวมทั้งจดทะเบียนสมรสเพื่อการันตีว่า “เขาและเธอ” คือคู่ชีวิตที่มีสิทธิ์ตามกฎหมาย ตกลงปลงใจใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ฉันสามีภรรยาหวังครองกันไปตราบนานเท่านาน

สำหรับสถานที่ยอดฮิตคือสำนักงานเขตบางรัก กทม. ที่คู่รักทั่วสารทิศแห่ไปรับบริการตีตราทะเบียนคับคั่งทุกปีเนื่องจาก “บางรัก” ชื่อดี มีความหมาย เชื่อกันว่าหากจดทะเบียนที่นี่ จะครองรักกันด้วยดีและนิรันดร์ อีกทั้งทุกปีได้จัดกิจกรรมกระชากใจ อาทิ แจกทะเบียนสมรสทองคำ 10 คู่ รวมทั้งยกบ้านให้กับคู่หวานดวงเฮงที่จับรางวัลใหญ่ได้

จากสถิติเมื่อวันที่ 14 ก.พ. ปี 57 รวม 50 สำนักงานเขตของกทม. มีคู่รักไปจดทะเบียนสมรสรวม 2,220 คู่ มากสุดเขตบางรัก 970 คู่ ส่วนปี 56 มี 2,184 คู่ เขตบางรัก มี 548 คู่ ขณะที่ยอดจดทะเบียนทั่วประเทศซึ่งสำนักงานสถิติแห่งชาติเก็บข้อมูลไว้ช่วง 10 ปี ระหว่าง ปี 46-55 เฉลี่ย 285,944-365,721 คู่ สูง/ต่ำเฉลี่ยกันไป เมื่อเปรียบเทียบกับสถิติหย่าร้างทั่วประเทศกลับพุ่งกระฉุดต่อเนื่องทุกปี จากปี 46 มี 80,886 คู่ เป็น 90,688 คู่ในปี 48 และทะลุ 100,420 คู่ในปี 50 ก่อนพรวดขึ้น 111,377 คู่ ในปี 55 ถือว่าจดทะเบียนหย่าทะยานขึ้นช่วง 9 ปีถึง 27% เลยทีเดียว เฉพาะในกรุงเทพฯปี 56 จดทะเบียนสมรสรวม 43,673 คู่ ปี 57 มี 55,793 คู่ แต่การหย่าร้างปี 46 มี 15,853 คู่ ปี 57 เพิ่มเป็น 15,892 คู่.....ตัวเลขเหล่านี้สะท้อนได้ดีว่าชีวิตคู่ที่ยั่งยืนไม่ได้การันตีด้วยการจดทะเบียนสมรส!!!!

สำหรับปัจจัยที่ทำให้การหย่าร้างในสังคมไทยสูงขึ้น มีหลายสาเหตุ อาทิ สภาพสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป สามีภรรยารับแรงกดดันและความตึงเครียดจากสภาพการทำงานส่งผลกระทบให้เกิดความขัดแย้งในครอบครัว บางครั้งรุนแรงถึงขั้นแยกทาง จากค่านิยมที่เปลี่ยนไปผู้หญิงมีความสามารถทัดเทียมผู้ชาย พึ่งพาตนเองได้ ความอดทนจึงมีน้อยลง รวมทั้งปัญหาศีลธรรมเสื่อมถอย เกิดปัญหาชู้สาว-สามีซุกกิ๊ก-มีเมียน้อย-หรือบ้านเล็ก.....ตามแต่จะให้นิยามความหมายของรักใหม่ เพราะคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายมากรักที่อยากกระชุ่มกระชวย ส่วนภรรยาเองก็ลั้นลาหากิ๊ก หรือกินเด็ก ไม่นิยมผัวเดียวเมียเดียวเหมือนสมัยก่อน คู่ที่ทนกันได้ก็ทนๆกันไป ยึดคติ “รักของเราและเธอกับเขา” หากทนไม่ได้ต้องบ้านแตก!!เปลี่ยนสเตตัสเป็นแม่ม่าย...พ่อม่าย...โสดแต่ไม่สดหรือเรียกซะเก๋ไก๋สมัยนี้ว่า “ซิงเกิ้ลมัม-ซิงเกิ้ลแด๊ด”

ประกอบกับเมื่อสังคมยุคใหม่เข้าสู่โลกไซเบอร์ที่ผู้คนให้ความสำคัญกับระบบคอมพิวเตอร์และการใช้อินเตอร์เน็ตมาช่วยย่อโลก ทั้งเรื่องงานและในชีวิตประจำวัน ส่งผลให้กลุ่มเยาวชนและวัยทำงานต่างหมกมุ่นก้มหน้าง่วนอยู่กับสมาร์ทโฟนที่กลายเป็นปัจจัยที่ 5 ทั้งการแชต “ไลน์” เซลฟี่ลงเฟซบุ๊กหวังยอดกดไลค์ จนทำให้หลงลืมความสำคัญของคนใกล้ตัวแต่ใส่ใจคนไกลตัวแทน

เห็นได้ชัดจากหลายครอบครัว แทนที่จะพูดคุยปรึกษาหารือตามประสาพ่อแม่ลูกๆหรือญาติพี่น้อง กลับแยกกันคนละมุมกดจิ้มแชตฮัลโหลกันระเบิดระเบ้อ หรือเวลานัดสังสรรค์เพื่อนๆ บางกลุ่มถึงกับออกกฎเหล็กห้ามหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ไม่เช่นนั้นปาร์ตี้จะเซ็งทันทีเพราะต่างคนต่างสาละวนอยู่กับการกดแป้นหรือเลื่อนสไลด์หน้าจอโทรศัพท์

ดังนั้นต้องเสพอินเตอร์เน็ตให้เป็น อย่าละเลยคนใกล้ใส่ใจแต่คนไกลตัว ให้เวลากับคนในครอบครัวรวมทั้งคุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยายอย่าปล่อยให้ท่านเหี่ยวเฉา พาไปเที่ยวพักผ่อนสร้างความชื่นมื่น อย่าให้บุตรหลานจมปลักอยู่กับเกมส์คอมพ์พิวเตอร์ เพราะจะกลายเป็นคนเก็บตัวไม่กล้าเผชิญโลกภายนอก อนาคตอาจมีปัญหาการเข้าสังคมในโลกแห่งความเป็นจริงเพราะอยู่แต่ในโลกออนไลน์ ส่วนคู่รักหรือสามีภรรยาอย่าให้ความสำคัญแค่วันวาเลนไทน์แต่ควรถนอมน้ำใจและประคับประคองความรักแก่กันให้เหนียวแน่นและยั่งยืนมั่นคง

พญ.พรรณพิมล วิปุลากร รองอธิบดีกรมสุขภาพจิต ให้ความเห็นว่า “สังคมไทยเปลี่ยนแปลงไปทำให้เกิดปัญหาการหย่าร้างสูงขึ้น เด็กหลายคนที่โตมาแบบพ่อแม่แยกทาง ไม่มีปัญหา เพราะตกลงกันได้เรื่องการเลี้ยงดูบุตร โดยฝ่ายที่ดูแลเป็นหลักเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้เติมเต็มลูก ไม่ละทิ้งหน้าที่ทำให้เด็กได้รับความรักความอบอุ่นไม่รู้สึกว่าถูกพ่อหรือแม่ทอดทิ้ง แต่มีเด็กหลายคนที่มีปมด้อยจากสาเหตุการแยกทาง จึงควรให้ความสำคัญในส่วนนี้ สำหรับ 2เคล็ดลับการครองรักป้องกันแยกทางคือการแก้ปัญหาภูมิหลังต่างกัน มาใช้ชีวิตร่วมกัน ต้องปรับตัวเข้าหากัน ใจเย็น ๆ คุยกันด้วยเหตุด้วยผลจะสร้างความเข้าใจกันดีขึ้น รวมทั้งการยอมรับและรับผิดชอบด้านบทบาทหน้าที่ซึ่งกันและกันทั้งภายในครอบครัวและนอกบ้านอย่างเหมาะสมสมดุลรู้จักจัดการแก้ปัญหาโดยไม่ใช้อารมณ์เป็นหลัก”

วาเลนไทน์ปีนี้....มาทำให้ “คนอยู่ไกล” ยิ่งใกล้และทำให้ “คนอยู่ใกล้” ยิ่งใกล้มากขึ้น อย่าให้คนใกล้กลายเป็นคนที่ห่างไกล...