เป็นคนกลางสุดหนักใจ น้ำหวาน พิมรา เปิดใจที่แรกฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้เลิกกัน
เป็นคนกลางสุดหนักใจ น้ำหวาน พิมรา เปิดใจที่แรกฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้เลิกกัน พร้อมเผยเรื่องราวบ้านที่จะเป็นเรือนหอถูกขาย
เมื่อ น้ำหวาน พิมรา ได้มาเป็นแขกรับเชิญคนพิเศษในรายการ Club Friday Show ผลิตโดย CHANGE2561 ได้เปิดเรื่องราวในชีวิตพร้อมเผยความรักแบบทุกซอกทุกมุมในใจเพราะอุ่นใจที่ได้มานั่งคุยมานั่งเล่าที่นี่เป็นที่แรกและขอพูดเป็นครั้งสุดท้ายกับความรักที่เพิ่งผ่านมา เป็นคนกลางสุดหนักใจ น้ำหวาน พิมรา เปิดใจที่แรกฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้เลิกกันพร้อมเผยเรื่องราวบ้านที่จะเป็นเรือนหอถูกขาย
น้ำหวาน : ปัญหาบนเรือจริงๆเวลาหวานตอบมาก่อนหน้านี้หวานจะตอบว่าเป็นปัญหาน้ำผึ้งหมดเดียว ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ มันเกิดจากความเข้าใจผิดคือทริปนั้นหวานไปดำน้ำเหตุการณ์มันเกิดขึ้นใต้น้ำค่ะ เป็นความเข้าใจผิดกันเล็กๆน้อยๆ ระหว่างคุณแม่กับพี่กวางที่เป็นบัดดี้กัน
แปลว่าก่อนหน้านั้นความสัมพันธ์ระหว่างคุณแม่กับพี่กวางก็ยังเป็นปกติกันอยู่
น้ำหวาน : เป็นปกติค่ะ เพราะเขาเลือกกันเลยค่ะว่าเขาจะเป็นบัดดี้กัน เพราะคุณแม่ค่อนข้างสบายใจที่ดำน้ำกับพี่กวางแล้วนอกเหนือจากเรื่องดำน้ำความสัมพันธ์ในด้านอื่นของเขามันก็ไปได้ด้วยดีอันนี้หวานก็ยังยืนยันแบบนี้อยู่ ซึ่งตอนที่ลงไปดำน้ำคุณแม่นึกว่าคุณแม่หลง แต่จริงๆคุณแม่ไม่ได้หลงจึงได้มีการอธิบายเสียงดังกันขึ้นนะคะ แล้วหวานอยู่ในเหตุการณ์ตรงนั้นหวานก็อึดอัดมากเพราะว่าเราเป็นคนกลางเราเหนื่อยอยู่แล้ว เพราะคนหนึ่งก็แม่ คนหนึ่งก็แฟนหวานก็เลยเลือกที่จะเดินหนีจากสถานการณ์ตรงนั้นไปที่หัวเรือคนเดียวแล้วคุณแม่ก็ตามมาหาหวานแล้วคุณแม่ก็บอกว่าแม่จบแล้วนะ กับกวางแม่ไม่ไหวคือทำไมต้องมีการอธิบายที่เสียงดังกว่าปกติต่อหน้าคนเยอะๆด้วย หวานก็บอกว่าแม่เดี๋ยวหวานให้เขามาขอโทษแล้วกันเพราะหวานคิดว่ามันจะได้จบอะไรอย่างนี้ค่ะ แต่ก็ไม่ได้มีการขอโทษก็เลยเป็นที่มาของการที่คุณแม่โพสต์ลงเฟสบุ๊คในเรื่องของมารยามแล้วก็ต่อเนื่องมาแบบที่ทุกคนได้อ่านกัน หวานก็พยายามไกล่เกลี่ยจนถึงที่สุดคือต้องเข้าใจว่าหวานกับพี่กวางคบกันหวานมีเป้าหมาย หวานไม่เอาอารมณ์มาเล่นกับเรื่องแบบนี้เพราะว่าถ้าย้อนดูประวัติความรักของหวาจริงๆมันผ่านการสู้มาเยอะค่ะ (เสียงสั่น)
เข้าใจความเป็นคนกลางอย่างไรก็เหนื่อยอยู่แล้ว
น้ำหวาน : มันเหนื่อยค่ะ มันเหนื่อยที่เราไม่สามารถที่จะควบคุมอะไรต่างๆให้มันเป็นแบบที่ใจของเราคิดได้อะไรอย่างนี้ค่ะ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของการเข้าใจผิดค่ะ เข้าใจทั้งสองฝ่ายในหนึ่งเหตุการณ์มันก็คือผิดทั้งคู่มองข้างไหน ข้างนั้นก็ถูกแล้วแต่มุมมองของคนจะมองเพียงแต่หวานอยากให้แยกออกเป็น 2 เรื่องก็คือเรื่องที่หนึ่งเราอาจจะมีการเสียงดังผู้ใหญ่อันนี้ก็อยากให้มาขอโทษในมุมหวานเป็นเด็ก แล้วอีกแยกเป็นอีกก้อนหนึ่งของความเข้าใจผิดที่ต้องเคลียร์ ส่วนคนจะเข้าใจผิดมากน้อยแค่ไหนหรือผ่านเวลาไปอย่างไรก็ไม่เป็นไรคุณแม่ก็ยืนยันตอนที่นั่งอยู่ที่หัวเรือว่าไม่ต้องมาขอโทษไม่เป็นไรแต่ก็พูดดีๆกับน้ำหวานนะคะ ไม่เป็นไรไม่ต้องมาขอโทษหรอกแม่คงจบแล้ว แม่คงตกใจเพราะว่าเขารักพี่กวางเหมือนลูกอีกคนเลยค่ะ เขาอาจจะตกใจและเสียใจหวานคิดว่าแต่หวานคิดว่าหวานสามารถจัดการได้ แต่เวลาผ่านไปหวานก็ยังไม่สามารถจัดการสถานการณ์บนเรือได้เพราะว่าเราจะต้องอยู่บนเรือต่อ
ในจังหวะที่หวานบอกว่าหวานใช้วิธีเดินหนีออกมาแล้วไปนั่งอยู่ตรงหัวเรือตอนนั้นคิดอะไรอยู่
น้ำหวาน : เยอะค่ะ พี่ฉอดส่วนใหญ่จะขึ้นด้วยหมวดทำไมเต็มไปหมด ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ ทำไมเราต้องมาอยู่แบบนี้แล้วเราผิดอะไรซึ่งมันเยอะมากมันค่อนข้างไม่เป็นเรื่องเป็นราวเท่าไหร่ ณ เวลานั้นของหวานนะคะ แต่หวานพยายามเข้าใจว่าไม่เป็นไรต่างคนต่างเข้าใจผิด ต่างคนต่างโกรธให้เวลา แต่เดี๋ยวพอเขาคิดได้เดี๋ยวเขาก็จะมาดีกันเองแต่ก็ไม่ได้มีอย่างนั้น
แล้ว ณ ที่เราคิดอยู่บนเรือได้คิดไหมมันจะจบลงอย่างที่เราโพสต์
น้ำหวาน : ไม่คิดเลยค่ะ แต่เราก็ได้คุยกันนะคะ จนมันจบตรงสิ่งที่มันแก้ไขไม่ได้ถามว่าใครเป็นคนตัดสินใจเรามองหน้ากันแล้วก็พอเขาพูดเหตุผลนั้นมาหวานก็เข้าใจในทันทีค่ะ
ส่วนเรื่องขายบ้านนี่อย่างไรเอ่ย
น้ำหวาน : เรื่องขายบ้านใช่ไหมคะ จริงๆหลายคนถามว่าหวานตกใจไหมเสียใจไหม ที่บ้านที่จะเป็นเรือนหอถูกขายจริงๆบ้านนี้ถูกขายมาปีกว่าแล้วค่ะ แต่อาจจะไม่ได้ประกาศเป็นวงกว้างแต่ด้วยช่วงเวลาที่ถูกรู้ในวงกว้างทำให้คนโยงมาเป็นเรื่องเดียวกัน
แต่กวางให้สัมภาษณ์ว่าก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องอยู่กับภาระนี้ แต่พอเห็นสัมภาษณ์นี้ทำให้เข้าใจได้ว่าการประกาศขายเกิดขึ้นจากเหตุผลนี้จริงๆ
น้ำหวาน : หวานเห็นแล้วค่ะ แต่มันถูกประกาศขายมาปีกว่าแล้วค่ะ หวานแจ้งประมาณนี้ดีกว่า
ยากจังเลยสถานการณ์บางสถานการณ์ที่พร้อมจะมีคนจับประเด็นในบางทีในคำพูดอะไรก็ตามแต่เนอะ
น้ำหวาน : ในสถานการณ์ต่างๆพี่เชื่อไหมวันนั้นหวานพิมพ์คนคอมเมนต์ด่าหวาน หวานบอกไม่ได้เราต้องแก้ว่ามันถูกประกาศขายมาปีกว่าแล้วไม่ได้เราต้องแก้เพราะว่าเราโดนเยอะมากพอพิมพ์เสร็จไม่เอาดีกว่าเราอยู่ของเราดีกว่าถ้ามีคนถามเราก็ค่อยตอบเพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นว่าไม่เข้าใจอันนี้เดี๋ยวหาว่าหิวแสงโพสต์ทับกัน ห้ำหันคือหวานเห็นคอมเมนต์สมัยนี้หวานคิดในใจหวาต้องอย่างไร สามารถจับโยงเป็นเรื่องได้หวานอ่านหมดนะคะ เพราะหวานจะได้รู้ว่าควรจะต้องตอบอะไร อะไรที่คนสงสัยแล้วอะไรที่หวานจะควรจะต้องพูดหรือว่าคนคิดกับหวาน อย่างไร เชื่อไหมค่ะว่าเวาที่หวานอ่านคอมเมนต์มากๆเพราะว่า 3-4 วันแรกหวานไม่ได้รับงานเลยหวานไม่ได้ไปทำงานเลยเพราะรู้สึกไม่อยากไปสู้หน้าคนหวานก็เลยบอกผู้จัดการว่างานขอเลื่อนก่อน ซึ่งไม่ดีนะคะเพราะเราต้องแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว 3-4 วันหวานขอพักใจก่อน เรากลับรู้สึกว่าเมื่อไหร่จะกลับไปทำงานบางทีมีคนถามเราจะได้อธิบายได้บางในส่วนที่เป็นตัวเราก็อ่านหมดบางอันก็เข้าใจ บางอันก็โอ้โฮรู้มากกว่าเราอีก บางอันเขาก็มีเหตุผลเราก็รับฟังไว้เผื่อจะได้มาตอบ
อันนี้ถามด้วยความสงสัยจริงๆที่หวานบอกว่าประกาศขายมาก่อนหน้านี้ตั้งปีกว่าทำไมประกาศขายเรือนหอทั้งที่ไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน แล้วนี่คืออนาคตที่จะเป็นเรือนหอของเราทั้งสองคน
น้ำหวาน : ก็อาจจะขยับขยายอะไรของเขาไปค่ะ แต่ก็เกิดจากความตกลงร่วมกันก็คุยกันค่ะ ก็รู้มานานแล้วค่ะ
ซึ่งเป็นบ้านที่เรายังไม่ได้อยู่เลย
น้ำหวาน : หวานไปทุกวันค่ะ แต่ว่าเป็นบ้านที่เขาอยู่เป็นหลักค่ะ
ถ้าเป็นบ้างที่เราตั้งใจจะอยู่ด้วยกันแล้วมีเพื่อนเขาอยู่อีกหนี่ง ตอนนั้นเขาจะอยู่ยาวๆเลยเหรอ
น้ำหวาน : หวานเป็นคนชวนเพื่อนเขาเข้ามาเองค่ะ คือพี่เขาออฟฟิศอยู่ไม่ไกลบ้านหวานเลยงั้นมาอยู่ไหม มาอยู่เป็นเพื่อนพี่กวางเพราะพอถึงเวลาหวานก็ต้องกลับพี่กวางจะได้ไม่เหงาเพราะเขาสนิทกันมา 20-30 ปีแล้วค่ะ ก็เลยเป็นที่มาที่พี่คนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านพี่กวางก็บอกว่าอยู่ก็ต้องทำตามกฎของหวานนะ หวานบอกไม่เลยสบายๆเพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทพี่กวาง หวานรักเขาเราถูกคอกันทุกวันนี้เราก็ยังรักกันเขาก็ยังอยู่กับพี่กวางอยู่ปัจจุบัน แต่ว่าตอนนี้บ้านกำลังจะขายได้แล้วค่ะ
